We leven een leugen, tijd om wakker te worden en de kont tegen de krib te gooien!

Afgelopen donderdag ontving ik van Information Clearing House o.a. een artikel geschreven door Spencer Cathcart. Het is een transcript van de video die Cathcart maakte over hoe wij de machthebbers in deze wereld dienen. We denken vrij te zijn en als individu uniek te zijn, echter in het groot zijn we de brandstof die de grote bedrijven nodig hebben om het systeem dat hen de macht bezorgt, in stand te houden.

We worden opgevoed om ons te ontwikkelen, we worden onderwezen, niet om een verschil te kunnen maken of om anders te zijn. We mogen studeren om ons werk te kunnen doen, maar we worden niet onderwezen om ons af te vragen waarom we dat doen en wat daar de uiteindelijke prijs van is (om de macht van weinigen te kunnen bestendigen, vernietigen we onze aarde en alles wat daarop leeft...).....

We werken om ons leven te kunnen leiden, maar hebben niet de tijd om dit leven te leiden......

De machthebbers hebben ons geld gegeven, waardeloze stukjes papier, als tegenprestatie hebben wij de machthebbers onze aarde gegeven. Zij bepalen waarvoor de aarde gebruikt wordt en als gewillige schapen helpen we de aarde vervuilen en vergiftigen (en daarmee onszelf) en breken haar af, dezelfde aarde die in feite ons huis is.......

In handen van de machthebbers zijn wij de brandstof die het smerige neoliberale systeem op poten en draaiend moeten houden, niet de grond en de middelen zijn de bron van de macht die een in feite kleine elite bezit, nee wij zijn die bron......

Zoals op deze plak al vaker gesteld, de mensheid is een plaag die de aarde teistert, een plaag die zoals gezegd de aarde uitput en vergiftigt..... Door de manier waarop we grootgebracht zijn en zijn onderwezen, beseffen we niet, dat we uiteindelijk alle leven op aarde, dus ook dat van onszelf, onmogelijk maken......

Mensen een geweldige en duidelijke analyse, lees het en zegt het voort! De hoogste tijd dat we ons organiseren en de kleine elite en hun hielenlikkers in de politiek te verstaan geven dat de tijd voor verandering is aangebroken! De hoogste tijd dat we een eind aan de eindeloze oorlogen afdwingen..... Het is de hoogste tijd dat we een eind maken aan de honger in de wereld: het grootste deel van ons voedsel gaat naar de dieren die we dag in dag uit groot en doodmartelen, dit om een ongelofelijk domme manier van voedselproductie in stand te kunnen houden: de intensieve veehouderij........

Rond de miljard mensen lijdt honger op onze kleine aarde, terwijl we voedsel genoeg verbouwen om de hele wereld te kunnen voeden, echter dat is niet in het belang van de elite die werkelijk aan de touwen trekt........ De hoogste tijd dat we een eind maken aan het vergiftigen en vernietigen van onze wereld..... Lamme klimaatakkoorden halen niets uit, het is tijd voor een radicale aanpak waarmee we de klimaatverandering nog enigszins in bedwang kunnen houden.......

Tot slot: de hoogste tijd dat we geluk en niet al maar meer materiële zaken nastreven (waar we uiteindelijk toch niet gelukkig van worden), of zoals Cathcart het verwoord: we hebben ons de kunst van het moorden eigen gemaakt, laten we ons nu de kunst in het plezier van leven eigen maken! Het leven is geen film, waarvan het script al is geschreven, wijzelf zijn de schrijvers (als we dat willen)!

Onder het artikel kan u klikken voor een 'Dutch vertaling'.

The Lie We Live 

Video By Spencer Cathcart

March 03, 2016 "Information Clearing House" - At this moment you could be anywhere, doing anything. Instead you sit alone before a screen. So what’s stopping us from doing what we want? Being where we want to be? 

Each day we wake up in the same room and follow the same path, to live the same day as yesterday. Yet at one time each day was a new adventure. Along the way something changed. Before our days were timeless, now our days are scheduled.
 

Is this what it means to be grown up? To be free? But are we really free?
 

Food, water, land.
 

The very elements we need to survive are owned by corporations. There’s no food for us on trees, no freshwater in streams, no land to build a home. If you try and take what the Earth provides you’ll be locked away. So we obey their rules.

We discover the world through a textbook. For years we sit and regurgitate what we’re told. Tested and graded like subjects in a lab. Raised not to make a difference in this world, raised to be no different. Smart enough to do our job but not to question why we do it. So we work and work, left with no time to live the life we work for. Until a day comes when we are too old to do our job. It is here we are left to die. Our children take our place in the game.
 

To us our path is unique, but together we are nothing more than fuel. The fuel that powers the elite. The elite who hide behind the logos of corporations. This is their world. And their most valuable resource is not in the ground. It is us.
 

We build their cities, we run their machines, we fight their wars. After all, money isn’t what drives them. It’s power. Money is simply the tool they use to control us. Worthless pieces of paper we depend on to feed us, move us, entertain us. 

They gave us money and in return we gave them the world. Where there were trees that cleaned our air are now factories that poison it. Where there was water to drink, is toxic waste that stinks. Where animals ran free, are factory farms where they are born and slaughtered endlessly for our satisfaction. Over a billion people are starving, despite us having enough food for everybody. Where does it all go? 70% of the grain we grow is fed to fatten the animals you eat for dinner. Why help the starving? You can’t profit off them.

We are like a plague sweeping the earth, tearing apart the very environment that allows us to live. We see everything as something to be sold, as an object to be owned. But what happens when we have polluted the last river? Poisoned the last breath of air? Have no oil for the trucks that bring us our food? When will we realize money can’t be eaten, that it has no value?

We aren’t destroying the planet. We are destroying all life on it. Every year thousands of species go extinct. And time is running out before we’re next. If you live in America there’s a 41% chance you’ll get cancer. Heart disease will kill one out of three Americans.  We take prescription drugs to deal with these problems, but medical care is the third leading cause of death behind cancer and heart disease. We’re told everything can be solved by throwing money at scientists so they can discover a pill to make our problems go away. But the drug companies and cancer societies rely on our suffering to make a profit. We think we’re running for a cure, but really we’re running away from the cause. Our body is a product of what we consume and the food we eat is designed purely for profit.  We fill ourselves with toxic chemicals. The bodies of animals infested with drugs and diseases.But we don’t see this. The small group of corporations that own the media don’t want us to. Surrounding us with a fantasy we’re told is reality. 

It’s funny to think humans once thought the earth was the center of the universe.  But then again, now we see ourselves as the center of the planet. We point to our technology and say we’re the smartest. But do computers, cars, and factories really illustrate how intelligent we are? Or do they show how lazy we’ve become. We put this “civilized” mask on. But when you strip that away what are we?
 

How quickly we forget only within past hundred years did we allow women to vote; allow blacks to live as equals. We act as if we are all-knowing beings, yet there is much we fail to see. We walk down the street ignoring all the little things. The eyes who stare. The stories they share. Seeing everything as a background to ‘me’.
 

Perhaps we fear we’re not alone. That we are a part of a much bigger picture. But we fail to make the connection. We’re okay killing pigs, cows, chickens, strangers from foreign lands. But not our neighbours, not our dogs, our cats, those we have come to love and understand. We call other creatures stupid yet we point to them to justify our actions. But does killing simply because we can, because we always have, make it right? Or does it show how little we’ve learned.  That we continue to act out of primal aggression rather than thought and compassion.

One day, this sensation we call life will leave us. Our bodies will rot, our valuables recollected. Yesterday’s actions all that remain. Death constantly surrounds us, still it seems so distant from our everyday reality. We live in a world on the verge of collapse. The wars of tomorrow will have no winners. For violence will never be the answer; it will destroy every possible solution.
 

If we all look at our innermost desire, we will see our dreams are not so different. We share a common goal. Happiness. We tear the world apart looking for joy, without ever looking within ourselves. Many of the happiest people are those who own the least.  But are we really so happy with our iPhones, our big houses, our fancy cars?
 

We’ve become disconnected. Idolizing people we’ve never met. We witness the extraordinary on screens but ordinary everywhere else. We wait for someone to bring change without ever thinking of changing ourselves.
 

Presidential elections might as well be a coin toss. It’s two sides of the same coin. We choose which face we want and the illusion of choice, of change is created. But the world remains the same. We fail to realize the politicians don’t serve us; they serve those who fund them into power. 

We need leaders, not politicians. But in this world of followers, we have forgotten to lead ourselves. Stop waiting for change and be the change you want to see. We didn’t get to this point by sitting on our asses. The human race survived not because we are fastest or the strongest, but because we worked together.
 

We have mastered the act of killing. Now let’s master the joy of living.
 

This isn’t about saving the planet. The planet will be here whether we are or not. Earth has been around for billions of years, each of us will be lucky to last eighty. We are a flash in time, but our impact is forever.
 

I often wished I lived in an age before computers, when we didn’t have screens to distract us.

But I realize there's one reason why this is the only time I want to be alive. Because here today, we have an opportunity we never had before. The internet gives us the power to share a message and unite millions around the world. While we still can we must use our screens to bring us closer together, rather than farther apart.
 

For better or worse, our generation will determine the future of life on this planet. We can either continue to serve this system of destruction until no memory of our existence remains. Or we can wake up. Realize we aren’t evolving upwards, but rather falling down...we just have screens in our faces so we don’t see where we’re heading.
 

This present moment is what every step, every breath and every death has led to. We are the faces of all who came before us. And now it is our turn. You can choose to carve your own path or follow the road countless others have already taken.
 

Life is not a movie. The script isn’t already written. We are the writers.
 

This is Your Story, Their Story, Our Story.

Written by Spencer Cathcart - http://theliewelive.blogspot.com


Click for Spanish, German, Dutch, Danish, French, translation- Note- Translation may take a moment to load.

========================

Voor meer berichten n.a.v. het bovenstaande, klik op één van de labels die u hieronder terug kan vinden.

Mijn excuus voor de vormgeving.