Muzikaal recept voor meer recht op privacy en het verbieden van ongebreideld afluisteren en meekijken

Een nieuwe dag, een nieuwe sessie van jouw eigen blogdruïde en dr. P. Pisser en je weet het: met de geneeskrachtige recepten van de dokter open je ongekende werelden!
Doe er je voordeel mee en zegt het voort!

De dr. is vandaag gehuld een een fleurige pantalon met daarover een (serieuze) mexicaanse poncho, grote veer in de bandana rond z'n hoofd, die iets lager wordt geflankeerd met een dikke joint.
Als eerste deze glorieuze dag, J.J. Cale, met 'Really', onlangs, op 26 juli jl. overleed deze zanger met bijzondere stem, hij was een geweldige tekstschrijver, componist en gitarist. Het zoveelste verlies in korte tijd voor de muziekscene, maar niet getreurd, de man heeft een prachtige discografie achtergelaten, zoals dit album, simpelweg volmaakt country/folkrock!!! Tweede ingrediënt: alweer een dode, Tim Buckley met 'Happy Sad', een van de geweldige albums, van deze wel echt veel te vroeg overleden zanger, jezus wat een stem en wat een waanzinnig goede band, uitkomst: een fenomenaal mooi album!!! Een wat vreemde overgang vormt het album 'Pyramid' van The Alan Parsons Project, de muziek doet ietwat vreemd aan in deze tijd, de man genoot in de 70er jaren grote bekendheid, en werd daarom overal en nergens, helemaal grijsgedraaid, na jaren weer eens opgezet door de dr. en ik moet eerlijk zeggen, best slecht te pruimen, veel clichés uit de klassieke muziek, en popmuziek, met prekerige teksten, waarin Parsons zaken veroordeelt, waar hij zichzelf later en eigenlijk toen al, schuldig aan maakte, een leuk tijdsdocument, maar ik vrees voor 't laatst in huize Azijnpisser. Een bijzonder vreemde overgang is het volgende album: 'J.O.S.', een van de 10 cd's uit de box 'Kind of Smith'.van Jimmy Smith, god mensen het swingt wel de pan uit en stil blijven zitten op deze muziek valt niet mee, prachtig!! Jazz? Dat is muziek die Tom Waits niet vreemd is, het album 'Raindogs', god wat is de man goed, wat een stem en wat een muziek,  met vaak geweldige teksten. Voor Kees v.d. Wilk, hé Kees, best goed hoor die Waits..... ha! ha! ha! ha! En de dr. flikt 't nog een keer, The Fall met 'Your Future Our Clutter' een schitterend album, en de overeenkomst met Waits is het unieke stemgeluid, maar de muziek is toch definitief heel anders (hoewel, als je het nummer 'Big Black Mariah' van Waits vergelijkt....). Maakt niet uit de psychedelische rock van Mark E. smith en zijn band, is schitterend, bijtende teksten, veelal vol met keiharde maatschappij kritiek, geweldig!!! Dan zusters en broeders zijn we aan het eind gekomen van deze sessie, echter niet alvorens met gepaste eerbied, de ingetogen, zuivere klanken van PIL tot ons te laten komen, met het album 'This Is Pil', laat je zachtjes wegglijden op deze hemelse klanken, govurredomme! Sjjjjkitterend, ni dan?
Tot de volgende keer, veel plezier!