Afgelopen woensdag is één van mijn helden uit de 70er jaren overleden, Jazz pianist en elektrisch toetsenist Chick Corea, voor mij bekend geworden door het geweldige Miles Davis album 'Bitches Brew', echter hij zou een paar jaar later pas echt furore maken met zijn band Return to Forever. Dit genie won een groot aantal Grammy Awards. Corea speelde aanvankelijk het liefst op een vleugel; door Miles Davis ging hij ook elektrisch spelen (juist ook op het album Bitches Brew)
De invloed op gebied van Jazzfusion door Corea wordt terecht als enorm groot geacht, zoals dat ook het geval is met Miles Davis.
Een aantal van zijn werken met o.a. Return to Forever, heeft Corea later alsnog akoestisch overgedaan. Naast invloeden uit Spanje en Latijns-Amerika (Latin Jazz), werd Corea ook beïnvloed door Mozart.
Jammer dat Corea zich liet inpakken door de religieuze sekte Scientology, maar dat kan je in feite zeggen over elke gelovige artiest.
Hier wat van de albums en concerten van Chick Corea, als eerste het album Bitches Brew van Davis en verder o.a.met zijn band Return to Forever. De akoestische uitvoering van Childrens Songs is opgedragen aan zijn vader, die trompettist was (bij een paar albums moet je vervelend genoeg zelf telkens het volgende nummer aanzetten [als je over Spotify beschikt kan je daar het album zonder deze vervelende pauzes afspelen, als is het geluid dan iets minder, iets wat ik zelf overigens niet hoor vanwege mijn leeftijd]).
Dank Chick Corea voor jouw prachtige muziek, die nog heel lang gespeeld zal blijven en op zeker als de mens over een paar honderd jaar nog bestaat dat jouw muziek onder de noemer 'klassiek' zal vallen.
