Verplichtingen tussen geboorte en dood

De mens wordt altijd beschreven, als ver boven de dieren staand, de mens kan denken en doordachte beslissingen te nemen, de mens is vrij. Eenmaal ongevraagd ter wereld gekomen, wordt men verplicht ter school gestuurd, nadat afgerond te hebben, wordt men geacht een baan te vinden, jaren te werken tot enige jaren jaren daarna onafwendbaar de dood zijn intrede zal doen. Een en ander met flink ondersteuning van de diverse godsdiensten. Tijdens het leven probeert een ieder er het beste van te maken. Nu hebben we een maatschappij, waar de  huisvesting zo duur is geworden, dat het voor de gemiddelde burger welhaast onmogelijk is geworden deze kosten met één baan te kunnen bekostigen (zelfs de huurwoningen worden intussen zo duur, doordat de prijzen op koopwoning niveau worden gebracht, er zijn sociale huurwoningen, waar zonder subsidie meer dan € 1.000,-- per maand voor wordt betaald!). Werkloos geworden door mismanagement, faillissement door economische omstandigheden, of nog simpeler door automatisering, dan kan men zich melden voor een uitkering. Het eerste dat iedere werkloze tegenwoordig zal merken bij die aanmelding is de behandeling: de entree hangt 'vol' met aanwijzingen hoe men zich dient te gedragen in het gebouw. De behandeling is er een van: u bent niet te vertrouwen en uw werkloosheid is eigenlijk maar aan 1 persoon te wijten, namelijk u zelf. Het gevoel een misdaad te hebben gepleegd, waar men zich tegen moet verdedigen, zal velen bekend voorkomen. Heb je de pech niet te kunnen werken of maar gedeeltelijk door chronische ziekte of handicap, jammer dan, u bent de spreekwoordelijke Sjors. De toplaag van de bevolking wordt aanmerkelijk ouder, dus hup, iedereen langer werken. U wilt zelf sparen voor uw pensioen? Dat mag, maar de overheid bepaalt dat u moet mee doen aan collectieve regelingen, waar ook nog eens geen rechten aan kunnen worden ontleend.

De mens is dus veel minder vrij, dan de theorie doet geloven (behalve voor de welgestelden dan natuurlijk) en beter dan een dier zijn wij allang niet meer, er is geen andere diersoort, die zijn eigen omgeving letterlijk naar god kan helpen, behalve 1 dan: de parasiet en daar lijken wij nog het meest op.