Oldenziel sprak afgelopen zondag in OVT (Radio1) en sprak daar over Doris Day, omdat die bijna in een film van haar buurman Clint Eastwood* had gespeeld....... Dit onderwerp had dus voor hetzelfde geld, over 'de bijna dood' van Day kunnen gaan...... Oldenziel is groot bewonderaar van Doris Day, zo liet ze weten. De muziek van Day is voor Oldenziel de muziek uit haar tienertijd, toen ze zich begon af te zetten tegen de gevestigde orde........... ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha! Ik weet niet of u wel eens naar nummers met Doris Day hebt geluisterd, maar persoonlijk heb ik daar niet ook maar één tekst gehoord**, die tegen de gevestigde orde was, integendeel: één grote verheerlijking van 'de huisje boompje beestje ideologie........' Bovendien liet Day zich gebruiken, toen conservatief rechts in de VS, eind 50er jaren, een antwoord wilde op de zedeloze rock en roll, waarop een heel nieuw genre verscheen van namaak rock en roll, zoete muziek met dito teksten die de gevestigde orde als muziek in de oren klonk...... (ha! ha! ha! ha!)
Dat laatste, dus de verheerlijking van de 'huisje boompje beestje ideologie', vertelde Oldenziel er nota bene zelf bij...... ha! ha! ha! ha! Oldenziel vertelde verder, dat Doris Day (niet haar werkelijke naam overigens) een moeilijk leven achter de rug heeft. Ondanks dat heeft ze het toch gemaakt, aldus Oldenziel, die dat als bewijs ziet van 'The American Dream....' ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha! Volgens mij gaat het dan toch echt om een jongen (meisjes werden bij de invoering van die leugen, toentertijd geacht te baren en het huishouden te doen), die het van krantenverkoper tot krantenmagnaat en daarmee tot multimiljonair brengt.... De 'Amerikaanse droom' heeft van alles te maken, met boerenslimheid, vermengd met een zekere intelligentie, geluk en de vaardigheid met personeel om te gaan, dat kan je in principe praktisch over de hele wereld terugvinden. Dat geldt ook voor het te boven komen van ellende, daar heb je doorzettingsvermogen bij nodig, de psychische kracht om ellende achter je te laten en alweer: een beetje geluk, na een berg ellende kan ook wonderen doen.......... Bovendien overkwam Doris Day de meeste ellende, toen ze al beroemd was.
Met andere woorden: een Filmster als Day, die al vroeg werd ontdekt en daarnaast ook nog eens een behoorlijk aantal platen (en hits) heeft gemaakt, kan weliswaar hard vallen, maar om tot een werkelijk bankroet te komen, was voor iemand als Day (en in feite voor ieder ander in dezelfde situatie) een fikse klus, waar ze nog flink haar best voor had moeten doen ook. Bovendien is het vechten tegen onfortuinlijke gebeurtenissen, of die nu door jezelf of door anderen zijn veroorzaakt, bepaald geen uitzonderlijke prestatie. Neem alleen al alle vluchtelingen, die zelfs hun leven op het spel zetten (dan is het wel degelijk een prestatie!), om in 'godsnaam' een veilig bestaan op te kunnen bouwen, dat heeft niets te maken met 'Amerika', of een droom, dat is de menselijke aard. Als die er niet was geweest, was de mens al uitgestorven!!
* Of Clunk Eastwood, zoals Paul Hogan hem in een Australische humoristische serie uit de 80er jaren neerzette:
** Daar moet ik onmiddellijk aan toevoegen, dat ik niet veel liedjes van Day heb gehoord, hooguit de hitjes uit de 60er jaren, die je toen amper kon missen, als je regelmatig naar de radio luisterde.
