De kerncentrales in België, zijn zoals die van ons in Borssele zwaar over de houdbaarheidsdatum en zelfs grote voorstanders van kernenergie beginnen zich enorme zorgen te maken....
De hoogste tijd, dat de mens voorgoed afscheid neemt van kernenergie, de risisco's en de gevaren zijn veel te groot, zoals een aantal kernrampen hebben bewezen.
De Nederlandse kerncentrale in Borssele bevat ook scheuren, echter daar weigert men een grondig onderzoek in te stellen naar die scheuren, men wil ze zelfs niet tellen........... U snapt natuurlijk, dat VVD Obersturmbannführer Kamp de verantwoordelijke is, die schijt heeft aan de levens van de vele tienduizenden mensen, die getroffen zullen worden, mocht het in Borssele fout gaan. Vergeet niet dat de fabrikant van het reactorvat in Borssele, dezelfde is, die de reactorvaten in Doel en Tihange heeft gemaakt........
Kerncentrales zijn niet te verzekeren (dat zou al een teken aan de wand moeten zijn), de overheid en daarmee u en ik draaien op voor de kosten als er iets goed misgaat...... Bovendien zijn de exploitanten van kerncentrales maar beperkt aansprakelijk (zelfs met de kennis van scheuren in reactorvaten.....)......
Hier het artikel van WISE en de oproep a.s.zondag mee te doen aan het vormen van een menselijke ketting van 90 kilometer lang tussen Aaken, Maastricht, Luik en Tihange.
Ons leven en dat van onze kinderen wordt bedreigd
FANC slaat alarm: de kans op een kernramp is zeer waarschijnlijk. Steeds meer mensen worden wakker.
Ernstige beveiligingsrisico's
Op
19 november 2016 schrijft de krant "La Libre Belgique" dat
de algemeen directeur van het Federaal Agentschap voor Nucleaire
Controle (FANC), Jan Bens, voormalig directeur van de kerncentrale in
Doel en voorstander van kernenergie, verontwaardigd is over het
gebrek aan initiatieven van Electrabel, de exploitant, om het
beveiligingsniveau te verbeteren. In twee brieven gericht aan
Electrabel schrijft Bens dat de kans op een kernramp in de drie
reactoren van Tihange en in de reactoren 3 en 4 van Doel ‘zeer
waarschijnlijk’ is en de gevolgen ‘vergelijkbaar zijn met de zeer
ernstige ongelukken in Fukushima en Tsjernobyl’.
Scheuren in reactorvat
Bij
onderzoeken tussen 2012 en 2014 werden duizenden scheuren en
scheurtjes gevonden in de wanden van de reactorvaten; tot wel meer
dan 17 centimeter. Bij eerdere onderzoeken leek het er op dat ze
enkele millimeters groot waren. Zijn ze gegroeid of werd er eerder
minder nauwkeurig gemeten?
De
aanwezigheid van deze scheuren verhoogt het risico op het plotseling
barsten van het reactorvat en daardoor op een kernramp. Bij een
ontmoeting met de Luxemburgse minister van Buitenlandse Zaken -
Camille Gira - op 18 januari 2016, moest zelfs de directeur van het
FANC toegeven dat iedere nieuwe kernreactor die dergelijke gebreken
zou vertonen afgekeurd zou worden. Ondanks deze vaststelling werden
de reactoren eind 2015 opnieuw opgestart.
Slijtage
Des
te ouder een reactor, des te gevaarlijker. Na verloop van tijd treedt
er slijtage op aan materialen en aan de uitrusting van een fabriek.
Vanaf een leeftijd van 25 jaar neemt het uitvalpercentage toe,
evenals het aantal foutmeldingen. Door de jarenlange blootstelling
aan hoge temperaturen en een constant bombardement van neutronen
raakt de 20 centimeter dikke wand van het reactorvat verzwakt en
stijgt de faalkans dramatisch. Gevolg: een niet meer onder controle
te houden reactor, wat kan leiden tot een kernramp zoals in
Fukushima. Drie van de zeven Belgische reactoren zijn al 40 jaar oud
en de rest al meer dan 30 jaar. De kritische grens is overschreden!
Niet
noodzakelijk
Zelfs
zonder de kernreactoren van Doel 3 en Tihange 2 is de
elektriciteitsvoorziening in België gegarandeerd. Ondanks het feit
dat minstens drie reactoren (T2, D3 en D4) vaak voor korte of lange
stilliggen door incidenten en ongelukken, is er geen tekort aan
elektriciteit in België.
De
leugenindustrie
In
de vijftiger jaren van de vorige eeuw werden atoomcentrales gepromoot
als een veilige, goedkope en onbeperkte energiebron. Maar de risico's
waren ook bekend. Daarom hebben in 1960 zestien Europese landen,
onder druk van een politiek-militair-industriële lobby, het Verdrag
van Parijs ondertekend om de wettelijke aansprakelijkheid van de
exploitant van kerncentrales aanzienlijk te beperken. Zonder dat
verdrag zouden er heel wat minder kerncentrales zijn. Het risico ligt
bij de Staat en dus bij de belastingbetaler.
Omdat
België er niet in slaagt een plan te maken voor een echt duurzame
energievoorziening, wordt in 2003 besloten dat de kerncentrales wel
40 jaar kunnen openblijven, en de oudste drie zelfs 50 jaar.
Rampenplannen
zijn doekje voor het bloeden
Bij
een kernramp gaat iedereen er – terecht – vandoor. Zo snel
mogelijk. Rampenplannen zijn leuk op papier maar niet bruikbaar in de
praktijk. En als u op tijd weg bent gekomen bent u in elk geval alles
kwijt. Niet alleen België maar ook de buurlanden zullen besmet raken
en de rekening komt terecht bij de burgers. Een kernramp kan
duizenden doden tot gevolg hebben, heel veel mensen ziek maken en de
toekomst van onze kinderen in gevaar brengen. Miljoenen mensen zullen
voor altijd hun huizen moeten verlaten.
Al
jaren lekkages van radioactief besmet water
Sinds
eind jaren tachtig lekt er radioactief water uit een koelreservoir
bij Tihange. De oorzaak is niet duidelijk. En het is ook niet
duidelijk waar het blijft.
Oude
techniek uit de zeventiger jaren leidt na 40 jaar steeds vaker tot
storingen
In
de afgelopen jaren waren er in de kerncentrales van Tihange en Doel
steeds vaker incidenten. Door brand en het uitvallen van
koelwaterpompen moesten er meerdere keren noodstops gemaakt worden.
Wat doe jij bij een kernramp?
Wil je in zekerheid leven?
Kom nu in actie!!
Meer
informatie: 25juni@wisenederland.nl
