Wat gebeurt er met de duizenden ganzen die in Nederland worden geschoten? Het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) is, in samenwerking met groothandelaren en verwerkers van wild vlees, Agrarische Natuurvereniging Water, Land en Dijken de campagne 'Ga voor gans' gestart. Ze willen verspilling tegengaan en gedode wilde gans aanbieden aan consumenten.
Waarom
worden ganzen geschoten en vergast?
Het aantal wilde ganzen dat jaarlijks in Nederland broedt, is explosief toegenomen. Vanwege de schade die deze ganzen veroorzaken en het risico dat ze vormen rond Schiphol, worden de aantallen door de provincies teruggebracht. Er is veel strijd tegen gevoerd door dierenbeschermers. Zij zien dit uiteraard liever niet gebeuren. Maar als het dan toch gebeurt, wat moet je dan met al die dode ganzen?
Het aantal wilde ganzen dat jaarlijks in Nederland broedt, is explosief toegenomen. Vanwege de schade die deze ganzen veroorzaken en het risico dat ze vormen rond Schiphol, worden de aantallen door de provincies teruggebracht. Er is veel strijd tegen gevoerd door dierenbeschermers. Zij zien dit uiteraard liever niet gebeuren. Maar als het dan toch gebeurt, wat moet je dan met al die dode ganzen?
Voor 2016
wordt er een overschot van 20.000 ganzen bij Noord-Hollandse
groothandels verwacht. Dit is het gevolg van een jaarlijkse stijging
van het aantal ganzen dat hier in de zomer verblijft Nederland.
Wilde gans eten
Van de wilde gans zijn veel mooie producten te maken. Op de website ga voor gans kunnen consumenten een speciaal wilde ganzenpakket bestellen met producten ganzenborst, worst en rillette. Op die manier wordt de geschoten of vergaste gans tenminste geconsumeerd in plaats van vernietigd. Natuurlijk is er het risico van hagelkogeltjes.
Vroege Vogels praat met iniatiefnemer Adriaan Guldemond, projectleider van het CLM bij een speciaal georganiseerd wilde ganzendiner.
Reacties
Wat
moeten we doen met de vele duizenden wilde ganzen die in Nederland
worden vergast en geschoten? In de radio-uitzending van Vroege Vogels
van 13 december jl. horen we hoe verslaggever Jesper Buursink op
bezoek gaat bij het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) dat
campagne voert om de gans weer op ons menu te zetten.
Gewoon lekker opeten dus, vinden ze daar. Tijdens een door het CLM georganiseerd ‘wilde ganzendiner’ laat onze verslaggever zich de gerookte ganzenborst en ganzenpaté dan ook goed smaken, en interviewt tussen de hapjes door initiatiefnemer Adriaan Guldemond. Maar al te veel kritische vragen heeft hij niet. En als hij er al een stelt, laat hij zich veel te gemakkelijk met een kluitje in het riet sturen.
Zo mag Guldemond ongehinderd mopperen over ‘heel veel schade’ die ganzen in de landbouw zouden aanrichten, komt er geen antwoord op de vraag of er voor vergassen en schieten ook alternatieven zijn, en wordt het voorzichtige vermoeden dat een geschoten gans wel eens geleden zou kunnen hebben, weggewuifd met een verwijzing naar de bio-industrie, want dat is pas erg. Verder kan “een goeie jager een gans in een schot doodschieten, en dan is het gewoon snel gebeurd”.
Louter discutabele antwoorden dus op vragen van een verslaggever die zelf ook meer geïnteresseerd lijkt in de ganzenpaté op zijn bord dan in waarheidsvinding …
Want de schade door ganzen aan landbouwgewassen valt om te beginnen nogal mee. Het Faunafonds keerde in 2014 14,9 miljoen aan schadevergoedingen uit. Je kunt er vast over twisten of dat veel of weinig is, maar op het totaal van de jaarlijkse overheidsuitgaven is het een te verwaarlozen bedrag. De faunaschade in de landbouw bedraagt verder hooguit zo’n twee procent van de totale productieopbrengst. Ongeveer de helft daarvan wordt door ganzen veroorzaakt en de rest door andere dieren. Het aandeel van land- en tuinbouwproducten in ons bbp bedraagt voorts niet meer dan zo’n 1.5 %. Waar hebben we het dan nog over? Over een macro-economisch gesproken tamelijk onbeduidende schadepost. Maar liever dan de boeren hun schadevergoeding te betalen, vermoorden we een half miljoen ganzen. Er zijn mensen die dat stuitend vinden. Zoals ik.
grauwe ganzen naardermeer
grauwe ganzen, Naardermeer
En zijn er, als je dan al ganzenaantallen wilt terugbrengen, geen diervriendelijker alternatieven dan vergassen en afschieten? Ja die zijn er. Dierenbescherming heeft daar op gewezen, de Partij voor de Dieren heeft er op gewezen, en ik heb er zelf ook een aantal genoemd in een stuk (“Laat onze ganzen leven!”) dat ergens op deze site nog wel te vinden zal zijn. Ik ga er daarom hier niet nogmaals op in.
Tenslotte: vergassen en afschieten van ganzen blijven discutabele methoden. Het mag dan zo zijn dat een goede jager een gans in een schot kan doodschieten, zoals Guldemond zegt, de vraag is maar hoeveel goede jagers Nederland telt. Volgens de Dierenbescherming overleeft tussen de 25 en 40 procent van de ganzen met een pijnlijke dosis hagel in het lijf. En ook het vergassen van ganzen is omstreden. “Uit onderzoek blijkt dat bij vergassing met koolzuur een gans pas na 1 minuut het bewustzijn verliest en dat de hersenactiviteit 2 tot 3 minuten aanhoudt. Intussen vertoont het dier stuiptrekkingen, snakt het naar lucht en probeert het te vliegen”, aldus Marianne Thieme in Trouw op 20/06/14. Anderen, zoals ganzenvergasser Arie den Hertog van Duke Faunabeheer, noemen dat dan weer “diervriendelijk”.
Het massaal afschieten en vergassen van uiteindelijk een half miljoen ganzen is, zoveel moge intussen toch wel duidelijk zijn, lang niet zo onproblematisch als Guldemond in de uitzending van Vroege Vogels van 13 december jl. suggereert. En dat geldt ook voor de consumptie ervan: wie deze ganzen eet, maakt zich uiteindelijk medeverantwoordelijk voor de manier waarop ze zijn gedood en legitimeert zo een barbaarse praktijk van afschieten en vergassen. Dat moet je toch niet willen. Zeker niet met de kerst, maar ook niet daarna.
VERGASTE GANS OP HET MENU? NEE BEDANKT!
Gewoon lekker opeten dus, vinden ze daar. Tijdens een door het CLM georganiseerd ‘wilde ganzendiner’ laat onze verslaggever zich de gerookte ganzenborst en ganzenpaté dan ook goed smaken, en interviewt tussen de hapjes door initiatiefnemer Adriaan Guldemond. Maar al te veel kritische vragen heeft hij niet. En als hij er al een stelt, laat hij zich veel te gemakkelijk met een kluitje in het riet sturen.
Zo mag Guldemond ongehinderd mopperen over ‘heel veel schade’ die ganzen in de landbouw zouden aanrichten, komt er geen antwoord op de vraag of er voor vergassen en schieten ook alternatieven zijn, en wordt het voorzichtige vermoeden dat een geschoten gans wel eens geleden zou kunnen hebben, weggewuifd met een verwijzing naar de bio-industrie, want dat is pas erg. Verder kan “een goeie jager een gans in een schot doodschieten, en dan is het gewoon snel gebeurd”.
Louter discutabele antwoorden dus op vragen van een verslaggever die zelf ook meer geïnteresseerd lijkt in de ganzenpaté op zijn bord dan in waarheidsvinding …
Want de schade door ganzen aan landbouwgewassen valt om te beginnen nogal mee. Het Faunafonds keerde in 2014 14,9 miljoen aan schadevergoedingen uit. Je kunt er vast over twisten of dat veel of weinig is, maar op het totaal van de jaarlijkse overheidsuitgaven is het een te verwaarlozen bedrag. De faunaschade in de landbouw bedraagt verder hooguit zo’n twee procent van de totale productieopbrengst. Ongeveer de helft daarvan wordt door ganzen veroorzaakt en de rest door andere dieren. Het aandeel van land- en tuinbouwproducten in ons bbp bedraagt voorts niet meer dan zo’n 1.5 %. Waar hebben we het dan nog over? Over een macro-economisch gesproken tamelijk onbeduidende schadepost. Maar liever dan de boeren hun schadevergoeding te betalen, vermoorden we een half miljoen ganzen. Er zijn mensen die dat stuitend vinden. Zoals ik.
grauwe ganzen naardermeer
grauwe ganzen, Naardermeer
En zijn er, als je dan al ganzenaantallen wilt terugbrengen, geen diervriendelijker alternatieven dan vergassen en afschieten? Ja die zijn er. Dierenbescherming heeft daar op gewezen, de Partij voor de Dieren heeft er op gewezen, en ik heb er zelf ook een aantal genoemd in een stuk (“Laat onze ganzen leven!”) dat ergens op deze site nog wel te vinden zal zijn. Ik ga er daarom hier niet nogmaals op in.
Tenslotte: vergassen en afschieten van ganzen blijven discutabele methoden. Het mag dan zo zijn dat een goede jager een gans in een schot kan doodschieten, zoals Guldemond zegt, de vraag is maar hoeveel goede jagers Nederland telt. Volgens de Dierenbescherming overleeft tussen de 25 en 40 procent van de ganzen met een pijnlijke dosis hagel in het lijf. En ook het vergassen van ganzen is omstreden. “Uit onderzoek blijkt dat bij vergassing met koolzuur een gans pas na 1 minuut het bewustzijn verliest en dat de hersenactiviteit 2 tot 3 minuten aanhoudt. Intussen vertoont het dier stuiptrekkingen, snakt het naar lucht en probeert het te vliegen”, aldus Marianne Thieme in Trouw op 20/06/14. Anderen, zoals ganzenvergasser Arie den Hertog van Duke Faunabeheer, noemen dat dan weer “diervriendelijk”.
Het massaal afschieten en vergassen van uiteindelijk een half miljoen ganzen is, zoveel moge intussen toch wel duidelijk zijn, lang niet zo onproblematisch als Guldemond in de uitzending van Vroege Vogels van 13 december jl. suggereert. En dat geldt ook voor de consumptie ervan: wie deze ganzen eet, maakt zich uiteindelijk medeverantwoordelijk voor de manier waarop ze zijn gedood en legitimeert zo een barbaarse praktijk van afschieten en vergassen. Dat moet je toch niet willen. Zeker niet met de kerst, maar ook niet daarna.
VERGASTE GANS OP HET MENU? NEE BEDANKT!
Geplaatst
door edmather op dinsdag, 15-12-15 19:50
100%
eens met Marian Claasen en met Bomendromer. Kijk beslist even op
http://www.faunabescherming.nl/fb_argus/2015/Argus2015_2(20-21).pdf
en ga je schamen. Reageer dán pas.
Voorts: als de discussie hier alleen mag gaan over wat er met de betreurenswaardige slachtoffers moet gebeuren, dan ben ik voor 'respect'. De slachtoffers -die vaak een intens rouwende partner achterlaten- hoor je niet te laten verdwijnen in een maaltijd van eoa perverse ijdeltuit die zich 'kok' noemt. De mens is van nature geen necrovoor, dus geef de stoffelijke overschotten dan aan andere dieren die dat wél zijn. Nog beter is een begrafenis met een herdenking.
Wie denkt het inferieure dier 'mens' wel dat hij is?
Voorts: als de discussie hier alleen mag gaan over wat er met de betreurenswaardige slachtoffers moet gebeuren, dan ben ik voor 'respect'. De slachtoffers -die vaak een intens rouwende partner achterlaten- hoor je niet te laten verdwijnen in een maaltijd van eoa perverse ijdeltuit die zich 'kok' noemt. De mens is van nature geen necrovoor, dus geef de stoffelijke overschotten dan aan andere dieren die dat wél zijn. Nog beter is een begrafenis met een herdenking.
Wie denkt het inferieure dier 'mens' wel dat hij is?
Geplaatst
door veganist op dinsdag, 15-12-15 18:33
Voor meer berichten n.a.v. het voorgaande, klik op één van de labels, die u onder dit bericht aantreft. Voor de labels: R. Tol, CLM en Ga voor gans, vindt u geen andere berichten.
