Shell kijkt vooruit >> naar de subsidiepot voor duurzame energie, terwijl nog vele jaren lang veruit de belangrijkste bezigheid olie- en gaswinning zal blijven

Schreef gisteren al over de topgraaier van Exxon Darren Woods deze hufter vindt de draai van collega oliemaffialeden naar duurzame energie een vorm van 'greenwashing'*, ofwel een mooi beeld scheppen voor het wereldtoneel, terwijl het niets voorstelt. Te zot voor woorden dat iemand die niets doet commentaar heeft op anderen, ook al heeft Darren in feite gelijk.

Echter waar Woods niet aan heeft gedacht is het feit dat er met duurzame energie een hele bak subsidie is te halen en wat dat betreft is hij dus een hele slechte CEO. Inderdaad er is met duurzame energie vele miljarden aan subsidie binnen te slepen, niet voor niets dat Shell en nog een paar andere oliereuzen zich op duurzame energiemarkt hebben gestort.

Malcolm Harris, de schrijver van het hieronder opgenomen artikel kijkt verder dan de neus lang is en stelt dat ook de oliemaatschappijen die zich nu op de alternatieve energiemarkt storten, tegelijkertijd zoveel mogelijk fossiele brandstoffen uit de grond willen halen, dat is voor deze bedrijven zelfs het allerbelangrijkste doel voor de komende jaren, immers er zijn enorme winsten te maken en dat is men voorlopig niet van plan op te geven..... Ofwel firma's als Shell proberen de wereld duidelijk te maken dat men op het goede pad is, terwijl de werkelijkheid er totaal anders uitziet.... De werkelijkheid laat dan ook zien dat er jaar op jaar meer fossiele brandstof worden uitgestoten, waar politici hun doorzichtige valse beloften doen dat we teruggaan naar de uitstoot van 1990....**

Lees het uitstekende artikel van Harris en geeft het door! Jaarlijks worden er meer fossiele brandstoffen gebruikt, waardoor de uitstoot met het jaar groeit, terwijl een groot aantal westerse politici zich voordoen als begaan met de klimaatverandering en dan m.n. de negatieve gevolgen daarvan, zoals de immer groeiende weergerelateerde rampen, neem de maandenlange bosbranden in Australië, of de steeds vaker optredende orkanen, die ook aan sterkte winnen (waar men in de Filipijnen eertijds sprak over het orkaanseizoen, vinden deze nu het jaarrond plaats.....***)

In het artikel besteedt Harris ook aandacht aan het stelen van grondstoffen in arme landen door de grote oliemaatschappijen, zoals Exxon Guyana op een gigantische manier heeft belazerd en waar onervaren politici akkoord gingen met ronduit diefstal.... (al moet je niet vergeten dat grote bedrijven als Exxon, Shell en Unilever politici in die landen omkopen, het is dan ook in het belang van grote bedrijven dat de corruptie in die landen in stand wordt gehouden.....)

Het artikel van Harris werd eerder gepubliceerd op de Intellingencer, ik werd erop gewezen door een mail van Unearthed (Greenpeace):

Shell Is Looking Forward

The fossil-fuel companies expect to profit from climate change. I went to a private planning meeting and took notes.

By Malcolm Harris

We think democracy is better,” said the jet-fuel salesperson. “But is it? In terms of outcomes?”

In a conference room overlooking the gray Thames, a group of young corporate types tried to imagine how the world could save itself, how the international community could balance the need for growth with our precarious ecological situation. For the purposes of our speculative scenarios, everything except for carbon was supposed to be up in the air, and democracy’s track record is mixed.

A graph from Chinese social media showing how many trees the country is planting — a patriotic retort to the Swedish climate activist Greta Thunberg — had a real effect on the room. Combine that with the Chinese state-led investment in clean-energy technology and infrastructure and everyone admired how the world’s largest source of fossil-fuel emissions was going about transition. That’s what the salesperson meant by “outcomes”: decarbonization.

Regional experts from sub-Saharan Africa and the Middle East–North Africa also entertained the democracy question, pointing to Iraqi disillusionment with voting and economic growth in Rwanda under Paul Kagame (“He’s technically a dictator, but it’s working”). The China expert said the average regional Communist Party official is probably more accountable for his or her performance than the average U.K. member of Parliament, a claim no one in the room full of Brits seemed to find objectionable. The moderator didn’t pose the question to me, the American expert, presumably because our national sense of democratic entitlement is inviolable.

Actually, the moderator didn’t ask me any questions during the plenary that followed our regional-perspectives panel, either. That might have had something to do with my talk, which included bullet points like “Green growth is a myth” and “Your corporate existence is incompatible with a livable future for cohorts that are already born.” But I didn’t get that impression, not really. I was repeatedly asked to be honest, and everyone was really nice about it. Everyone was really nice in general.

Since 2017, when I published a book about American millennials, I’ve had the occasional cold call from corporations to come talk about my work, all but one of which I’ve turned down. But last fall, the Shell Scenarios team — as in Royal Dutch Shell, one of the biggest oil companies in the world — offered me £2,000 in exchange for a 15-minute talk and my participation in a group exercise. Its internal corporate think tank was holding a daylong conference about how generational change would affect the hopefulness projected in what the company calls the “Sky Scenario,” which it describes as “a technically possible but challenging pathway for society to achieve the goals of the Paris Agreement.” I’m not a climate expert, but apparently I qualify as a generational whisperer, at least to Shell, and to talk to me about global warming, the giant energy conglomerate wanted to fly me to London from Philadelphia, business class. I warned them that I couldn’t keep their money and asked if I’d need to sign an NDA. When they said no, I saw an opportunity to report on the oil company, undercover while in plain sight, without technically lying to anyone. It was too good to pass up. I said yes, then I emailed my editor.

The October 2019 workshop, it turned out, was timely. Fossil-fuel divestment used to be a fringe, college-campus concern, but over the past year, it has become increasingly in vogue in the world’s financial centers, including Davos, where it recently dominated conversation at the World Economic Forum (WEF). In December, a couple of months after the Shell workshop, the Bank of England proposed a new climate stress test to measure the resiliency of its banks in the face of warming — a move echoing that of Christine Lagarde of the European Central Bank and reportedly being considered by the chair of the U.S. Federal Reserve, Jerome Powell. Germany announced major coal phaseouts in January with coal-fired power generation scheduled to halt by 2038 at the latest. In a much-celebrated letter the same month, Larry Fink, the CEO of BlackRock, the world’s largest asset manager, declared an about-face on fossil fuels, saying climate change was now a “defining factor in companies’ long-term prospects.” The entire country of Finland proclaimed it would go carbon neutral by 2035. Even the investor cartoon Jim Cramer, of Mad Money, got in on divestment, tweeting, “I am taking a hard pass on anything fossil.” Now ExxonMobil is down $184 billion-with-a-b since its 2014 peak.

From a certain vantage, the momentum looks almost definitive, as though nothing could stand in the way of a renewable future. But unlike coal, oil and gas companies are still definitely profitable, even investable, and more oil and gas are being produced, and used, every year — which helps explain why carbon emissions keep rising too. There’s little doubt that fossil-fuels are, culturally speaking, on the wrong side of history. But there is still a lot more money to extract from those wells, and the fossil-fuel businesses are intent on extracting as much as they can. It’s not necessarily such a bad time to be an oil and gas company, in other words, but it is a bad time to look like one. These companies aren’t planning for a future without oil and gas, at least not anytime soon, but they want the public to think of them as part of a climate solution. In reality, they’re a problem trying to avoid being solved.

Few organizations have been paying as much attention to global warming for as long as the companies that have helped cause it. Journalists at the Dutch publication The Correspondent tracked down an educational video Shell released in 1991 called “Climate of Concern,” which warned, “Global warming is not yet certain, but many think that to wait for final proof would be irresponsible. Action now is seen as the only safe insurance.” There’s good evidence Exxon knew a decade earlier. But not only did these companies continue exploiting their reserves, not only did they explore for new sources and develop new modes of extraction, like fracking, but they funded politicians and groups that claimed not to believe in global warming, agents that have worked to delay the same action they knew was “our only safe insurance.” So far, the oil and gas companies’ calculations — that delay would make them money and that they could avoid consequences for misleading the public — have been spot on. But denial-backed delay is no longer sufficient, it seems. They’re now hoping to leverage their incumbency, and fossil-fuel wealth, to lay claim to the world’s clean-energy future as well. To do that, they’ll have to persuade young people to forget who caused climate change in the first place, or at least to let bygones be bygones. And if they can transition their corporate profiles from fossil fuel to green energy without missing a profitable quarter, that wouldn’t be a repudiation of their delay strategy; it would be a vindication.

Of course, to judge by the advertisements, the transition to renewables has already happened. British Petroleum is now a solar-energy company called BP, ExxonMobil brews giant swimming pools of cool green-algae fuel, and Shell maintains mountain canyons lined with wind turbines floating in fog. All these initiatives actually do exist, though they are a tiny fraction of each company’s budget; so far, the main product of Exxon’s algae program seems to be propaganda. Right now, these companies have to convince governments and their publics to let them run out the clock with fossil fuels, and they’ve decided the best way to do that is to appear to be an essential partner for whatever’s coming next. I was ostensibly there to help plan the timing.

Organizers broke the conference up into three parts: first, a panel on polling and millennial politics; then the regional-perspectives panel; and finally, a collaborative exercise in which “deductive” and “inductive” groups imagined different paths to 2050. By gathering millennial employees from throughout the company, along with experts on the cohort and senior management, the strategies team surely hoped to infuse the firm’s leadership with a drip of youth consciousness, the way some oligarchs are rumored to inject themselves with young people’s blood. It’s supposed to help them stay agile. Other than the eight outside experts, there were a couple dozen people from Shell, ranging from HR specialists in their 20s to senior global executives (mostly Gen X and boomers). Staffers quoted me the figure “90,000 employees” (roughly the size of the company as a whole) a few times when explaining that virtually none of them knew one another.

Some of the most revealing insights came the night before the sessions at a group dinner at a minor Gordon Ramsay restaurant. The venue had two party spaces, and it wasn’t immediately clear where we were supposed to go, but when someone suggested putting up a sign rather than having wait staff direct the party one by one, the younger Shell employees grimaced. “Extinction Rebellion,” one said, less than half-joking. The climate-protest group has a major presence in the city with flyers and volunteers everywhere. “XR” targeted Shell locally in April 2019, smashing windows at the company’s London headquarters. In the U.K., it has succeeded at creating an ambient sense of fear or at least shame. We gathered in the mezzanine dining area and milled around doing introductions, and I asked young workers from the far-flung corners of the Shell empire, “Oh, what’s that like?” I tried to remember not to talk like a reporter.

When they called us to the table for dinner, I was lucky enough to be seated next to one of the senior Shell participants, Steven Fries, the firm’s chief economist. We met over arancini, the likes of which you might find at an upscale food court in a baseball stadium. Based in Shell’s global headquarters in the Hague, Fries pronounces his words with a precision that defies accent; even after speaking with him, his colleagues didn’t realize he’s an American until he told them. Like many people who studied economics at elite Western institutions between 1975 and 1986 would, he blames the lack of affordable housing in London on too much government regulation, which is why his support for big public investments to transition society away from oil and gas surprised me. That is, until I realized that, in his mind, those big public investments would be going to energy companies. When the proverbial light bulb went on above my head, he gave me a look that seemed to say, “Come on, man. What do you think we’re doing here?”

In the corporate sector, there’s still faith at the top that economic incentives and profit-seeking behavior can manage the crisis that capitalism has wrought. In such thinking, climate change is like a redux of the hole in the ozone layer: potentially bad but solvable with the tools on hand and without real changes to our lifestyles. Fries estimates that we’ll be able to cost-effectively fill two-thirds of world energy demand with clean sources within 20 years. (That’s ten years more optimistic than the optimistic scenario of the International Renewable Energy Agency, an intergovernmental organization mandated to propagate optimistic scenarios about renewable-energy transition.) Even if that kind of turnaround is unrealistic, the Shell plan isn’t so different from the mainstream climate left’s agenda. A recent paper from Stanford professor and renewable advocate Mark Z. Jacobson calls for $73 trillion in spending to transition most of the world’s power grids no later than 2050, and he and his co-authors figure it’ll pay for itself in energy savings alone within a decade. In the analysis of Jacobson and other Green New Deal supporters, how many of those trillions end up going to Shell is largely beside the point. But for Shell, that’s the whole ball game.
In the meantime, I asked Fries, if Shell is serious about transition, then couldn’t it voluntarily speed it up by leaving some of its wells fallow, constraining oil output and thereby driving the price relative to renewables higher, faster? Sure, it would have to take some losses in the short term, but we’re talking about the future of the planet here. He dismissed the idea, telling me it’s important not to artificially withhold supply, which would introduce price shocks that could turn public opinion against environmentalist policy. Besides, it would only end up sending money to the Saudis anyway.

“We’re going to get as much out of [oil and gas] for as long as we can,” he said.
“That’s an extremely frightening thing for you to say,” I said.
“It doesn’t mean every drop,” he said, failing to reassure me.

Shell would apparently prefer us not to think about how to reduce carbon emissions by raising the costs of fossil-fuel development. Which makes sense: No matter their green branding, fossil-fuel companies do not want their projects rendered uneconomic. Instead, they want to talk about how their new projects can be rendered economic faster. Even planned production from existing fossil-fuel infrastructure, it’s been estimated, will push the planet past the Paris targets, and Shell is still “exploring” for new oil deposits to exploit. “In terms of emissions, it’s one of the cleanest ways to go,” a Shell employee in deepwater strategy seated across from me explained about deepwater drilling as compared with other kinds of drilling. “Of course, when you put it in your car and burn it, it’s oil, but,” he said, trailing off. Although the slice of revenue energy firms derive from fossil fuels is by all accounts scheduled to shrink, Shell foresees a sizable enduring demand. No one has viable plans for a battery-powered container ship, and the world’s militaries aren’t about to give up jet fighters pending the development of an electric model. Not to mention that all this clean technology requires a lot of energy in advance for manufacturing.
 
Deepwater wells operate on a ten-year schedule, I’m told, so my dinner companion doesn’t expect the ones he’s looking at now off the coast of Brazil to even yield product until the 2030s, at which point it will take more time just to earn back the initial investment and even longer to turn a profit.

In February, Shell announced the purchase of a 50 percent operating stake in three deepwater blocks off Colombia’s Caribbean coast under an agreement with Colombian state-controlled Ecopetrol. And Shell’s not the only one looking in the water off South America: In January, based on exploration in late 2019, Exxon revised its estimate upward for its blocks off Guyana, from 6 billion barrels of recoverable crude to 8 billion. (A week later, the nonprofit watchdog Global Witness released a report estimating that Exxon’s 2016 agreement with the country, negotiated with inexperienced government counterparts, had deprived the Guyanese people of $55 billion compared with international contract norms.) Fossil-fuel companies claim they’ve got one eye on 2050, but they’ve clearly got the other on next week. “If these activities are positive, these discoveries could be developed and potentially be a substantial increase in gas supply in the medium term,” a Shell spokesperson said of the Colombian offshore blocks, as if that would be a good thing.

But if short- and medium-term profit considerations are still driving plenty of decision-making at Shell and the other energy companies, employees are trying to think ahead when it comes to their careers. During the cocktail hour before dinner, I met a geoscientist who has been attempting his own transition (to the finance side of the business), preparing to move from the declining subsurface field to clean tech. I asked how he got involved in oil exploration in the first place. A little embarrassed, he told me he liked rocks as a kid. When he graduated from college, he saw two career paths: the energy sector or academia, where he would just be training others for the energy sector anyway. He said he was worried about the next generation of Earth-science students, who are graduating into a shrinking industry. Maybe they’ll be mining asteroids, suggested the deepwater strategist.

According to the geoscientist, one of the ways Shell incorporates climate change into its calculations is that when it looks to develop a new fuel source, it tries to figure out how much it’ll be able to sell it off for when the company transitions out of fossil energy — when the reputational costs start to exceed the returns. Whoever buys it will almost certainly continue extracting but at a lower cost of production, maybe because it has better technology or, more likely, because it cuts corners on labor and safety. What this means: Unregulated fossil-fuel production might come to look a lot like the narcotics trade, with its brutal criminal organizations that thrive in conjunction with corrupt state elements regardless of international agreements. The problem is that once reserves are discovered, there’s no way to undiscover them. “We don’t plan to lose money,” the geoscientist turned finance analyst said, and he meant it in the most general way.

The whole session was conducted under “Chatham House Rule,” which means participants are allowed to repeat what they hear but not who said it. The idea behind the rule is that it creates circumstances under which subordinates can speak freely to higher-ups about the company without endangering their career path. (As an American reporter, I am ignoring the rule when I see fit, having technically never agreed to anything.) The deepwater strategist put it to the test, prodding the senior executive Fries about the generational implications of green regulation. Was Fries, he wondered, going to help pay for the new electric car he’ll have to buy if the internal-combustion vehicle he just saved up enough to purchase is banned?

At a pub after dinner, away from the executives, the deepwater strategist confessed that he often thinks about what he’ll have to tell his child someday about the job he’s doing now. “I don’t have any kids, but, yeah,” the geoscientist agreed. He didn’t know how to describe the people to whom he owes an explanation, but he knows they’re out there.

The biggest gap in politics right now is generational, the Harvard polling expert told us. “This is a two-thirds generation in a 50-50 country,” he said, meaning that millennials are much more reliably progressive than the country as a whole. This makes sense. Young people are fearful, they have little trust in institutions, and they’re dealing with high levels of stress and anxiety. This has led to generational tension, especially around the existential challenge of climate change. One of the session’s recurring themes was that millennials and Gen-Zers have a stronger moral and ethical drive than their elders, and they expect us to use our values to help force companies to do the right thing. But Shell doesn’t seem to fear attacks on its brand from consumers, since most of its business is with other companies, and even when it comes to customers, most people don’t make choices about where to buy gas based on the relative climate villainy of the respective oil companies. On top of which, its product is not very recognizably branded. “Jet fuel is jet fuel,” I was told. Instead, it’s worried about being left behind by the curve of social change, that if it doesn’t become more than an oil company, it’ll stagnate, wither, and eventually die.

We were tasked with trying to come up with ways Shell could see what’s coming, and participants began by imagining various ways Shell would feel this “rise of a new ethics,” as one of the experts called it: millennial politicians forcing harsher regulations, millennial investors divesting from fossil fuels, millennial potential recruits who don’t want to be embarrassed about their work, and millennial protesters who push everyone else. Shell strategists used the phrase “long march through the institutions” — coined by the German communist Rudi Dutschke for the ’60s student movement — to describe the way they expect left-wing climate radicals to become part of the Establishment.

Lees verder

===================================

*   Zie: 'Exxon 'topman' vindt klimaatdoelen najagen een onzinnige bezigheid'

** Waarschijnlijk zal e.e.a pas worden bereikt als de mensheid door bijvoorbeeld een enorme pandemie wordt getroffen, zo is het Coronavirus nu al verantwoordelijk voor een enorme vermindering van uitstoot, een vermindering zo groot dat politici zich de oren van de kop zouden moeten schamen dat er zo weinig is bereikt terwijl er al zoveel overleg is geweest op de vele klimaattoppen (waar die toppen zelf ook al een fikse aanjager zijn van de klimaatverandering...)... Politici die nog steeds oliemaatschappijen laten plaatsnemen aan de onderhandelingstafels en dat voor meer dan 90% van de tijd, terwijl milieuorganbisaties blij mogen zijn als ze 6% van de tijd mee mogen doen aan de onderhandelingen.....

*** Deze bosbranden moeten gevolgen hebben voor de rest van onze kleine aarde, als je ziet dat de 'rookwolk' van die bosbranden zo groot was als een fiks deel van Europa.....

Zie ook:
'Australië: film 'Dirty Power: Burnt Country' maakt gehakt van regeringsbeleid en media misinformatie' 

'Australië: steenkoollobby werkt samen met de regering nog veel meer bosbranden in de hand'

'Groot Barrièrerif voor 60% verbleekt'

'Brekend Coronanieuws: koningshuis vraagt om overheidssteun: Shell keert aanmerkelijk minder dividend uit op de aandelenportefeuille' 

'Shell scherpt klimaatdoelen aan, ofwel greenwashing op 'topniveau'' 

'Groot Barrièrerif voor 60% verbleekt' 

'Houtstook professioneel en voor huishoudens moet worden verboden' 

'Australië: steenkoollobby werkt samen met de regering nog veel meer bosbranden in de hand' 

'CDA wenst geen EU 'green deal' en 'klimaatambassadeur' de Boer weet niet waar hij over spreekt'   

'Frits Böttcher een 'klimaatsceptische wetenschapper' die zich liet betalen door o.a. Shell, KLM en AkzoNobel' 

'Siemens heeft lak aan de klimaatverandering en haar slachtoffers' 

'Australië slaat alarm over koraalriffen........ AUW!!!' en zie wat het rif betreft ook:
'Australische autoriteit geeft toestemming voor dumpen van 1 miljoen ton giftig havenslib in Groot Barrièrerif (Werelderfgoed)'

'De bosbranden in Australië zullen hun weerslag op de hele wereld hebben' 

'Schildpad animatievideo over plastic- en olievervuiling oceanen >> door makers: Wallace and Gromit >> Greenpeace Nederland laat het alweer afweten'

'10.000 dromedarissen worden in Australië afgeschoten vanwege droogte'

'Australische bosbranden: 500 miljoen dieren dood en een rookpluim die groter is dan Europa'

'Greenpeace stelt dat de klimaatverandering is te stoppen ha! ha! ha! ha!' (en zie de links in dat bericht over de klimaatverandering enz.)

'Australië staat in brand terwijl de regering milieuactivisten straft voor het zich uitspreken tegen de oorzaken van de klimaatverandering' 

'Scott Morrison (premier Australië) moest bezoek aan door bosbrand getroffen gebied afbreken en vertrok met de staart tussen de benen'
 
'Australië staat olieboringen toe in de Grote Australische Bocht, inclusief seismische ontploffingen' 

'Duitsland stelt CO2  belasting op € 25,-- in plaats van € 10,-- >> heibel in de deelstaten' (terwijl die € 25,-- per ton CO2 een veel te lage belasting is...)

'Remco de Boer ('klimaatambassadeur') wil de Nederlandse kolencentrales openhouden'

'Filipijnen geen orkaanseizoen, maar het jaarrond tropische cyclonen'

'BP stelt in milieuplan dat een olieramp op zee goed is voor de lokale economie..........'

'Australië geeft toestemming tot uitbaten enorm grote kolenmijn'

'Redt het Groot Barrièrerif, zet uw handtekening a.u.b.!'

'Het Groot Barrièrerif, dreigt te worden gesloopt voor een grote kolenhaven........'

'Australië heeft VN gedwongen een passage uit een klimaatrapportage te verwijderen...........'

'Leard Forest: grootste kolenmijn ooit dreigt gerealiseerd te worden in dit vele duizenden jaren oude Australisch bos......... '

'Australië exporteert dagelijks één miljoen ton steenkool, dit i.h.k.v. de klimaatverandering en de afgelopen klimaattop........' (daar wordt jaarlijks nog eens 10 miljoen ton aan toegevoegd....)

'Coca-Cola betaalt wetenschappers om haar producten te promoten en voor weerleggen kritiek......'

'Shell, ExxonMobil en andere oliemaatschappijen gaan 180 miljard dollar investeren in plasticproductie.........'

'Bas Heijne weet, geenszins 'onbehagelijk', niet wat te denken van de klimaatverandering....... OEI!!!'

'ExxonMobil vervolgd voor 'misleiding...' Nou zeg maar het op grote schaal bedonderen van de kluit!!'

'Shell was al in 1989 overtuigd van klimaatverandering.............'

'Exxon lobbyist (politicus) dagvaardt milieugroepen voor kennis bij Exxon over klimaatverandering.......' (ongelofelijk ook.....)

Exxon 'topman' vindt klimaatdoelen najagen een onzinnige bezigheid

Exxon baas Darren Woods is niet van plan om zelf klimaatdoelen te stellen waarmee de uitstoot van CO2 aan banden kan worden gelegd. Hij vergelijkt deze poging van collega maatschappijen met een 'schoonheidswedstrijd', waar beloften altijd nog anders zijn dan wat de werkelijkheid daarna laat zien.... Best brutaal van zo'n topgraaier, die in feite mede verantwoordelijk is voor de dood van duizenden mensen, dit vanwege de door de klimaatverandering steeds heviger en meer voorkomende weergerelateerde rampen......

Terwijl zijn bedrijf al in de 70er jaren van de vorige eeuw uit eigen onderzoek wist dat de verbranding van fossiele brandstoffen de oorzaak is van de klimaatverandering!! Iets wat het bedrijf daarna is blijven ontkennen en waarvoor men zelfs wetenschappers inhuurde om e.e.a. te ontkrachten (uiteraard zonder bekend te maken dat het bedrijf uit onderzoek wel beter wist >> hoe ongelofelijk fout kan de grofgraaitop van een bedrijf zijn...??)

Maar in feite heeft Woods op één punt gelijk en dat is het 'groenwassen' ('greenwashing) van heel sterk vervuilende bedrijven, die met veel mooie praatjes en een hele berg beloften het volk zand in de ogen strooien (of eigenlijk van nog veel meer bedrijven dan alleen de sterk vervuilendste, immers het is 'hip' om jezelf als duurzaam te verkopen)..... Vaak zijn daardoor zelfs vette winsten te behalen........

Echter het is wel erg brutaal om anderen kwalijk nemen dat ze hun oude troep doorverkopen en zelf mooie nieuwe zuinige onderdelen/machines aanschaffen, ik bedoel Darren gaat als baas van een hele grote oliemaatschappij altijd nog op de meer vervuilende weg door..... Bovendien een heel grote oliemaatschappij kan het al niet zijn aan wie die oude troep wordt doorverkocht, immers welk bedrijf is zo groot als bijvoorbeeld Shell en BP en werkt tegelijkertijd zelfs niet met verouderde onderdelen/machinerie, maar nog oudere troep....??

Niet 'brutaal' maar ongelofelijk onbeschoft van Woods: niets doen en dan anderen de les lezen, terwijl hij (nogmaals) in feite mede verantwoordelijk is voor duizenden doden en enorme kapitalen aan schade...... Overigens bij de doden door weergerelateerde rampen moet je ook nog de enorme aantallen mensen optellen die jaren eerder zijn overleden na een akelig ziekbed, alleen door de langdurige inademing van auto-uitstoot......... (verder loopt een groot aantal kinderen jaarlijks long- en/of luchtwegklachten op door diezelfde uitstoot...)

Ach aan die zieke kinderen en doden denkt Woods al helemaal niet en wat de rest betreft: komt tijd komt raad, zal de zak denken..... Hij ziet dan ook in de toekomst manieren om CO2 e.d. af te vangen en andere innovaties die bij zullen dragen aan een verminderde CO2 uitstoot, terwijl hij dit zelf niet eens wenst te onderzoeken.......

Woods kan wel lachen ja, ondanks alles verdient hij jaarlijks een vermogen van: (houd je vast) 17,5 miljoen dollar...... Onbeschoft!!!

 

Woods sluit zich aan bij zijn Chevron collegagraaier Mike Wirth, beiden zijn ervan overtuigd dat de vraag naar olie en gas de komende jaren zal groeien (ja hè hè, 'we' doen immers geen flikker?!!). Voorts zien beiden niets in de race van andere grote oliereuzen naar alternatieve bronnen van energie, daar hebben we de expertise niet voor, aldus Woods..... ha! ha! ha! ha! Nee, maar geld zat om die expertise in huis te halen en zoveel geld dat het bedrijf snel kan handelen, vuile hufter!! 

Trouwens, ben benieuwd hoeveel methaangas Exxon en Chevron vorig jaar hebben laten ontsnappen en wat ze aan gas hebben afgefakkeld

Nog een geluk dat de beurzen zo kelderen, ook de olieaandelen kelderden fiks, de straf voor z'n ijdele praatjes, waar deze hufter in feite ook nog eens Exxon en zichzelf probeert groen te wassen! 

Nog even over BP dat belooft in 2050 CO2 neutraal te kunnen opereren..... Tja en als men dat niet haalt is er tegen die tijd geen haan die ernaar kraait.... Daarnaast kan BP de komende 100 jaar nog steeds niet duurzaam zijn, alleen al vanwege alle zwaar vervuilde plekken waar het bedrijf naar olie heeft geboord..... Neem de bodem van de Golf van Mexico, deze is zo volledig dood dat daar nog vele decennia lang geen vatbaar ecosysteem kan ontstaan, dit alles door de ramp met olieplatform Deepwater Horizon....... Pas als die troep is opgeruimd zou BP mogen beloven duurzaamheid na te streven, echter BP heeft een fikse vergoeding moeten betalen en daarmee is de kous af voor dit smeerpijp bedrijf, maar niet voor de natuur en al helemaal niet voor de mensen en dieren die daar afhankelijk van zijn...

Het zal je niet verbazen, maar eigenlijk vind ik dat die oliemaatschappijen strafrechtelijk vervolgd moeten worden, zeker Shell en Exxon vanwege hun al vroege kennis over de klimaatverandering en wie dit veroorzaakt (oh ja aan Exxon wordt gewerkt!).

DeBeurs.nl

Exxon-baas noemt najagen klimaatdoelen een schoonheidswedstrijd

Gepubliceerd op 6 maart 2020 08:57

HOUSTON (AFN/BLOOMBERG) - De Amerikaanse olie- en gasreus ExxonMobil waagt zich niet aan het opstellen van eigen klimaatdoelen om de uitstoot van CO2 te verminderen zoals veel van de concurrenten wel doen. Volgens Exxon-baas Darren Woods is het opstellen van dergelijke doelen niets anders dan een schoonheidswedstrijd en halen zulke beloften van sectorgenoten voor het klimaat weinig uit.

Volgens Woods is het zaak dat energiebedrijven zich richten op wereldwijde systematische inspanningen om de uitstoot van CO2 en andere schadelijke stoffen te verminderen. Hij wijst erop dat sectorgenoten goede sier maken met het vervangen van zwaar vervuilende onderdelen voor schonere activiteiten, vooral om zichzelf er goed uit te laten zien. Maar met de verkoop van vervuilende onderdelen aan een ander bedrijf is volgens de Exxon-baas het probleem niet de wereld uit.

Het beleid van Exxon is er op gericht om stappen te zetten om het probleem voor de samenleving als geheel op te lossen. "Wij willen niet deelnemen aan een schoonheidswedstrijd."

Kloof

De woorden van Woods sluiten aan bij die van Chevron-collega Mike Wirth. Ze onderstrepen ook de kloof tussen Amerikaanse en Europese aanpak van klimaatverandering door grote energiebedrijven. Beide Amerikaanse oliereuzen zien de vraag naar olie en gas de komende jaren groeien. Ze weigeren ook om te gaan concurreren in de opkomende markt voor hernieuwbare energiebronnen waar ze weinig expertise hebben. Onder meer de Europese bedrijven Shell, Repsol en Eni zegden toe de uitstoot van CO2 op de lange termijn aanzienlijk te verminderen. BP beloofde onlangs dat het tegen 2050 CO2-neutraal wil zijn.

Volgens Exxon zal de opbrengst van hernieuwbare energiebronnen zoals wind en zonne-energie ook niet voldoende zijn om aan de groeiende vraag te voldoen. Woods is wel van mening dat de energie-industrie echt iets moet doen aan de klimaatverandering en dat er grote technologische doorbraken nodig zijn op het gebied van CO2-afvang, alternatieve brandstoffen in het transport en het herzien van industriële processen.
=================================
Zie ook:
'Shell kijkt vooruit >> naar de subsidiepot voor duurzame energie, terwijl nog vele jaren lang veruit de belangrijkste bezigheid olie- en gaswinning zal blijven'

'Houtstook professioneel en voor huishoudens moet worden verboden' 

'Australië: steenkoollobby werkt samen met de regering nog veel meer bosbranden in de hand' 

'CDA wenst geen EU 'green deal' en 'klimaatambassadeur' de Boer weet niet waar hij over spreekt'   

'Frits Böttcher een 'klimaatsceptische wetenschapper' die zich liet betalen door o.a. Shell, KLM en AkzoNobel' 

'Siemens heeft lak aan de klimaatverandering en haar slachtoffers' 

'Australië slaat alarm over koraalriffen........ AUW!!!' en zie wat het rif betreft ook: 

'Australische autoriteit geeft toestemming voor dumpen van 1 miljoen ton giftig havenslib in Groot Barrièrerif (Werelderfgoed)'

'De bosbranden in Australië zullen hun weerslag op de hele wereld hebben' 

'Schildpad animatievideo over plastic- en olievervuiling oceanen >> door makers: Wallace and Gromit >> Greenpeace Nederland laat het alweer afweten'

'10.000 dromedarissen worden in Australië afgeschoten vanwege droogte'

'Australische bosbranden: 500 miljoen dieren dood en een rookpluim die groter is dan Europa' 

Voor meer berichten over de klimaatverandering, luchtvervuiling, Exxon, Shell en/of BP, klik op het betreffende label, direct onder dit bericht.

Beste bezoeker, dit was het voor deze dag, morgen meer berichten. Maak er zo mogelijk een mooie dag van (het weer zit zowaar mee).