De mens
is ziek, zwaar ziek, of eigenlijk het grootste deel van de machthebbers (inclusief de
grofgraaiers van grote bedrijven) is ziek, geestesziek. We hebben
hier vrijwel zonder uitzondering te maken met psychopaten, die maar
op twee dingen uit zijn: macht en zoveel mogelijk geld (en uiteraard
bezittingen) vergaren*. Wat er verder wordt veroorzaakt door hun handelen zal
hen aan de reet roesten. Of het nu om de luchtkwaliteit, of die van
water en bodem gaat, ze hebben er lak aan als daar in de toekomst problemen
van komen: wie dan leeft wie dan zorgt.......
Zo worden in Nederland jaarlijks 500 miljoen dieren groot en doodgemarteld, deze dieren zorgen voor een enorme uitstoot aan methaan, één van de sterkste broeikasgassen op aarde, een gas dat de klimaatverandering verder aanjaagt.... Ook dit in acht genomen, is de milieuparagraaf in het regeerakkoord van Rutte 3, een grote aanfluiting, immers dit kabinet is niet van plan iets tegen de intensieve martelveehouderij te doen, zelfs niet tegen mega- en gigastallen.......
Vreemd genoeg heeft een fiks aantal van deze machthebbers kinderen, maar zelfs de toekomst van hun kinderen interesseert dit geteisem blijkbaar niet......... Waar een aantal van hen ervan uitgaat dat wanneer de wereld onbewoonbaar wordt voor de mens, hun nageslacht tegen die tijd voldoende middelen zal hebben zich een leven buiten de aarde te veroorloven......
Uiteraard
hebben deze machthebbers al helemaal schijt aan mensenrechten (zoals het recht op schone lucht en schoon drinkwater, of het uitbuiten van mensen in arme landen), laat staan dat men
zich druk maakt om het vreselijke lot van dieren in de intensieve
veehouderij...... Sterker nog: met een uitgestreken kop durven ze te
beweren dat met bijvoorbeeld 8.000 varkens in een stal, deze dieren een geweldig leven leiden en dat ze diervriendelijk zijn gehuisvest........ Niet zelden zijn deze figuren zondag in de kerk te vinden, terwijl ze dagelijks dieren, ofwel 'gods schepping' terroriseren.........
De
volgende 2 artikelen komen van Dier&Recht en handelen over
PMSG-winning, een stof uit het bloed van vooral drachtige merries dat in de
intensieve veehouderij en de melkveehouderij wordt gebruikt, om
dieren snel vruchtbaar te krijgen, zodat ze zo snel mogelijk weer
drachtig kunnen worden gemaakt........ De intensieve martelveehouderij en melkveehouderij hebben problemen met de vruchtbaarheid van de dieren, niet zo vreemd als je ziet hoe de arme dieren ronduit worden mishandeld.....** (grote hoeveelheden dieren in een stal houden is al een ernstige dierenmishandeling!! Iets waar de dierenpolitie in zou moeten grijpen, maar als met PVV plork Graus, houdt men liever de mond over deze enorme dierenmishandeling, immers het brengt een ongelofelijke berg geld op........)
Je zal begrijpen dat de paarden die worden gebruikt, ver voor het normale levenseinde
op zijn, waarna ze worden geslacht, althans als ze de behandelingen
overleven.......... Zoals gezegd: deze merries maken de stof PMSG aan als ze drachtig zijn, om
deze merries zo vaak mogelijk drachtig te maken, wordt er keer op keer een abortus
opgewekt, wat zeer pijnlijk is voor deze dieren, door de manieren waarop men dit doet...... Overigens is ook het zo vaak drachtig maken van dieren (tevens in de intensieve veehouderij) een smerige dierenmishandeling.....
Lees het
stuitende artikel over bloedboerderijen in Argentinie en Uruguay. In
het artikel daaronder wordt aangegeven dat men ook in de EU en
Noord-Amerika bloed 'oogst', daar gebruikt men er varkens en
koeien voor.......
Mensen
lees de artikelen en teken de petitie ajb >> geeft het door!
Bloedpaarden
– dat klinkt naar vurige merries, fiere hengsten, de crème de la
crème van een edel ras
De
merries zijn de hoofdrolspeelsters in dit drama, maar vurig zijn ze
niet. Ook hengsten spelen een rol, want de merries moeten zwanger
worden. En er zijn ongeboren veulens – die nooit het licht zullen
zien.
PMSG-winning
Bloedpaarden
zijn drachtige merries die op bloedboerderijen in Uruguay en
Argentinië worden gehouden voor… hun bloed. Uit dat bloed wordt
PMSG gewonnen, een hormoon dat zich van de tweede tot de zesde maand
van de zwangerschap in hun bloed bevindt. Het wordt gebruikt als
vruchtbaarheidsmiddel in de varkensindustrie en melkveehouderij in
Europa en Noord-Amerika. De EU-landen horen bij de grootste afnemers
van PMSG uit Zuid-Amerika.
Tien
liter bloed in tien minuten
Twee-
à driemaal per week worden de merries met zwepen, knuppels en
elektrische prikstokken naar de plek gedreven waar hun bloed wordt
afgetapt. Tien liter bloed in ongeveer tien minuten, via een canule
in de halsslagader. Als ze tegenstribbelen, worden ze geslagen en
geschopt. Na de bloedafname worden ze – sterk verzwakt, en soms
kreupel als gevolg van de mishandelingen – weer aan hun lot
overgelaten. Er is geen enkele vorm van medische controle of nazorg,
ze krijgen niets versterkend ter compensatie van het bloedverlies.
En dat terwijl ze zwanger zijn…
De
zwangerschap
Normaal
duurt een zwangerschap bij een paard elf maanden. Maar na vijf
maanden dracht bevat het bloed van de merrie geen PMSG meer, wat
betekent dat het ongeboren veulen voor de bloedboeren geen nut meer
heeft. Integendeel: zolang het veulen door de merrie gedragen wordt,
kan zij niet opnieuw drachtig worden en PMSG leveren.
Dus
wordt de zwangerschap beëindigd, meestal door middel van het
handmatig opwekken van een abortus. Extreem pijnlijk en zeer
bedreigend voor de gezondheid van de merrie. (Om over het lot van het
veulen maar niet te spreken.) Na de abortus wordt de merrie naar een
veld of bosplantage gestuurd om bij te komen, en daarna begint de
cyclus opnieuw: bevruchting, dracht, aderlatingen, abortus…
Na
jaren bloed geven, volgt het slachthuis
Ongeveer
een kwart van de merries sterft in de loop van dit loodzware
‘productieproces’. De merries die overleven, zijn na een jaar of
drie, vier niet meer in staat om zwanger te worden. Als dank voor
bewezen diensten wachten hun geen groene, grazige weiden, maar de
eeuwige steppen. Ze worden naar het slachthuis gebracht. Hun vlees
wordt in de Europese Unie verkocht voor menselijke consumptie.
Niet
alleen de paarden zijn het slachtoffer
24
oktober 2017 12:05
Het
PMSG-drama beperkt zich niet tot de drachtige merries en hun veulens
op de bloedboerderijen in Zuid-Amerika. Er zijn ook slachtoffers
dichter bij huis: onze eigen varkens en runderen.
Terugloop
van vruchtbaarheid
De
vruchtbaarheid van onze veestapel loopt terug. Terugloop van
vruchtbaarheid duidt meestal op verminderd welzijn. Maar
dierenwelzijn heeft geen prioriteit in de veesector; de focus ligt op
productie. Oplossing van het vruchtbaarheidsprobleem wordt dan ook
niet gezocht in het opsporen en verhelpen van de oorzaken (in het
verbeteren van het dierenwelzijn dus), maar in het forceren van
grotere vruchtbaarheid. Dat forceren gebeurt door middel van
hormonen.
Stroomlijning
van het productieproces
Door
de inzet van vruchtbaarheidshormonen kunnen moederdieren gelijktijdig
en op een tevoren vastgesteld tijdstip worden bevrucht. Handig! Deze
stroomlijning van het productieproces maakt dat er sneller en
goedkoper kan worden ge(re)produceerd.
Dat
de varkens en runderen hormonen krijgen toegediend, is niet
bevorderlijk voor hun welzijn of dat van hun nageslacht. En zo speelt
dus ons eigen vee een slachtofferrol in het PMSG-drama.
De
nadelen van PMSG en vruchtbaarheidsbehandeling in het algemeen
PMSG
kan het immuunsysteem aantasten of allergische reacties veroorzaken;
deze complicaties kunnen levensbedreigend zijn. Het gebruik van
vruchtbaarheidshormonen – of het nu om PMSG of om een synthetisch
product gaat – maakt dat zwangerschappen elkaar snel opvolgen. De
moederdieren krijgen niet genoeg tijd om bij te komen van de
zwangerschappen, en worden steeds zwakker. Vruchtbaarheidsbehandeling
kan leiden tot superovulaties. Bij varkens betekent dit: nóg grotere
nesten. (De nesten worden al elk jaar groter.) Grotere biggensterfte
is het gevolg, enerzijds doordat grotere nesten meer zwakke biggen
bevatten, anderzijds doordat de zeug niet genoeg spenen heeft voor al
haar biggen.
Koeien,
varkens, bloedpaarden
En
zo zien we dat de gevolgen van het PMSG-drama verder reiken dan
Zuid-Amerika, en zich niet beperken tot de bloedpaarden. Het drama
strekt zich uit naar koeien en varkens in de Europese Unie en
Noord-Amerika, die als (re)productiemachines worden geëxploiteerd.
Als ze zijn opgebruikt, worden ze – net zoals de leeggezogen
bloedpaarden – afgevoerd naar de slachthuizen.
En
er is nóg een parallel met de paarden: het weerloze bijproduct. In
Zuid-Amerika is dat het onvoldragen, afgedreven veulen; in
Noord-Amerika en de Europese Unie de big die al bij z’n geboorte
geen kans op overleven heeft.
=====================================================
* Waar deze machthebbers geen probleem hebben met hun herinnering in de geschiedenis, als je maar genoemd wordt........ Bovendien worden de grootste schoften uit het verleden maar al te vaak schoongewassen middels geschiedvervalsing......
