Waarom de NAVO een nieuwe strategie nodig heeft, weet ik niet, daar het uiterst agressieve bondgenootschap op meerdere plekken gewelddadig aan de wereldweg timmert (uiteindelijk altijd onder regie van de grootste terreurorganisatie ter wereld, de VS...). Waarschijnlijk is dat niet genoeg en heeft men deze twee psychopaten uitgenodigd eens te zien waar we nog meer de boel grondig naar de kloten kunnen helpen, waarna de grondstoffen zijn veilig gesteld voor het westen en westerse bedrijven de boel voor vele miljarden mogen herstellen.......
Het is even doorbijten, maar de haarscherpe analyse, aangevuld met feitenmateriaal, is meer dan de moeite waard. Lees en huiver.....:
In NRC
Handelsblad van
10 februari 2010 schreef 'onze' Koude
Oorlogsprofeet H.J.A. Hofland over de toenmalige NAVO-secretaris
generaal:
Rasmussen
denkt aan een nieuw ‘strategisch concept.’ Een commissie onder
leiding van oud-minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright en
de vroegere president-directeur van Shell Jeroen van der Veer is al
een paar maanden bezig daarvoor een ontwerp te maken.
Hofland
stelde zich wijselijk niet de vraag hoe een nieuw 'strategisch
concept' van het offensieve bondgenootschap dat nu
overal ter wereld kan toeslaan, eruit kan zien wanneer een oud
president-directeur van één van de grote oliemaatschappijen én een
oud-minister van Buitenlandse Zaken die publiekelijk Amerikaanse
oorlogsmisdaden rechtvaardigde deze militaire strategie mogen
ontwerpen. En toch is die vraag van vitaal belang. Woensdag 12
december 2012 publiceerde de International Herald Tribune,
The Global Edition of the New York Times op de voorpagina
onder een 4 kolommen brede kop ‘Back in Kosovo,
for business’ een foto van een brede winkelstraat in
de Kosovaarse hoofdstad Pristina met alleen Amerikaanse vlaggen, en
daar weer onder de volgende informatie:
Admired
for roles in war, ex-U.S. officials return to seek lucrative
contracts. The prime minister is in a bind. His country’s largest
and most lucrative enterprise, the state telecom, is up for sale…
One bid is from a fund founded by former U.S. Secretary of State
Madeleine K. Albright. Lobbying for another was James W, Pardew, the
U.S. special envoy to the Balkans in Bill Clinton’s presidency.
Both are among the Americans who hold the status of heroes for their
roles in the 1999 war that separated one of the world’s newest
states… so many former U.S. officials have returned to Kosovo for
business –- in coal and telecommunications, or for lobbying and
other lucrative government contracts –- it is hard to keep them
from colliding. The list reads like a ‘Who’s Who’ of recent
American diplomatic history in the region. It also includes Wesley K.
Clark, the former supreme allied commander of NATO forces in Europe
who ran the 78-day bombing campaign against the Serbian strongman
Slobodan Milosevic… Kosovo is not the only nation where former
officials have returned to conduct business – Iraq is another
prominent example –- but it presents an extreme case, and perhaps a
special ethical quandary (moeilijk parket. svh),
given the outsize American influence here. Pristina, the capital, may
be the only city in the world where a Bob Dole Street intersects Bill
Clinton Boulevard. Experts in foreign policy say the practice of
former officials returning for business is more common than
acknowledged publicly. Privately, former officials concede the
possibility for conflicts of interest and even the potential to
influence American foreign policy, as diplomats who traditionally
spent careers in public service are rotating more frequently to
lucrative jobs in the private sector.
American
flags streamed recently above the main street of Pristina, Kosovo’s
capital. One of the world’s newest countries, Kosovo separated from
Serbia, with the support of the United States.
Hier
komen de belangrijkste elementen van het westers bestel bij elkaar,
te weten de macht van het militair-industrieel complex,
toonaangevende neoliberale politici en de anonieme bureaucratische
elite die elkaar achter de schermen bevoordelen, terwijl de
commerciële massamedia hier doorgaans over zwijgen. Als ze er al
iets over vertellen dan toch alleen in voorzichtige bewoordingen
als: 'privé geven voormalige ambtenaren de mogelijkheid
toe van belangenverstrengeling en zelfs de mogelijkheid om de
Amerikaanse buitenlandse politiek te
beïnvloeden.' De 'mogelijkheid' dus, terwijl
onder journalisten algemeen bekend is dat de politieke koers
uitgestippeld wordt door een ongecontroleerde kongsi. Ook mijn
collega's zullen zich afvragen waarom nu juist de olieman Jeroen van
der Veer en de politica Madeleine Albright, die
beiden nietgespecialiseerd zijn in militaire strategie,
door de elite zijn aangewezen om 'een nieuw strategisch
concept' te ontwerpen voor de NAVO. Het
antwoord is even simpel als voor de hand liggend, de NAVO-strategie
wordt bepaald door de economische en daarmee geopolitieke belangen
van de westerse financiële elite. De belangrijkste functie van het
agressieve bondgenootschap is de grondstoffen en markten van het
neoliberale kapitalisme veilig te stellen.
Laat
ik als eerste generaal Wesley Clark nemen, de voormalige
opperbevelhebber van de NAVO Strijdkrachten in
Europa, die ten tijde van het NAVO-geweld in Kosovo
bereid was een Derde Wereldoorlog te riskeren:
One
of Clark's most debated decisions during his SACEUR command was
his attempted
operation to
attack Russian troops at Pristina
International Airport immediately
after the end of the Kosovo War. A joint NATO-Russia peacekeeping
operation was supposed to police Kosovo. Russia wanted their
peacekeeping force to operate independent of NATO, but NATO refused.
British forces were supposed to occupy Pristina International
Airport, but a contingent of Russian troops arrived before they did
and took control of the airport. Clark called then—Secretary
General of NATO Javier
Solana,
and was told ‘you have transfer of authority’ in the area.
General Clark then issued an order for the NATO troops to attack and
‘overpower’ the armed Russian troops, but Captain
Blount leading
the British troops questioned this order, and was supported in this
decision by the British commander of the Kosovo Force, General Mike
Jackson,
who refused to sanction the attack, reportedly saying ‘I'm not
going to start the Third
World War for
you.’
Eenmaal
uit het leger Clark
went
on Meet
the Press in
June 2003 and said he was ‘seriously consider[ing]’ running for
president,
om
zich naderhand terug te trekken, omdat hij vreesde geen kans te
maken. In 2011 liet hij opnieuw van zich horen toen hij
verklaarde dat de regering van Bush junior onmiddellijk na de
aanslagen in 2001 van plan was om de Amerikaanse strijdkrachten zeven
landen te laten aanvallen.
Wars
Were Planned - Seven Countries In Five Years Because I had been
through the Pentagon right after 9/11. About ten days after 9/11, I
went through the Pentagon and I saw Secretary Rumsfeld and Deputy
Secretary Wolfowitz. I went downstairs just to say hello to some of
the people on the Joint Staff who used to work for me, and one of the
generals called me in. He said, ‘Sir, you've got to come in and
talk to me a second.’ I said, ‘Well, you're too busy.’ He said,
‘No, no.’ He says, ‘We've made the decision we're going to war
with Iraq.’ This was on or about the 20th of September. I said,
‘We're going to war with Iraq? Why?’ He said, ‘I don't know.’
He said, ‘I guess they don't know what else to do.’ So I said,
‘Well, did they find some information connecting Saddam to
al-Qaeda?’ He said, ‘No, no.’ He says, ‘There's nothing new
that way. They just made the decision to go to war with Iraq.’ He
said, ‘I guess it's like we don't know what to do about terrorists,
but we've got a good military and we can take down governments.’
And he said, ‘I guess if the only tool you have is a hammer, every
problem has to look like a nail.’
So
I came back to see him a few weeks later, and by that time we were
bombing in Afghanistan. I said, ‘Are we still going to war with
Iraq?’ And he said, ‘Oh, it's worse than that.’ He reached over
on his desk. He picked up a piece of paper. And he said, ‘I just
got this down from upstairs’ -- meaning the Secretary of Defense's
office – ‘today.’ And he said, ‘This is a memo that describes
how we're going to take out seven countries in five years, starting
with Iraq, and then Syria, Lebanon, Libya, Somalia, Sudan and,
finishing off, Iran.’ I said, ‘Is it classified?’ He said,
‘Yes, sir." I said, "Well, don't show it to me.’ And I
saw him a year or so ago, and I said, ‘You remember that?’ He
said, ‘Sir, I didn't show you that memo! I didn't show it to you!’
Maar
omdat de oorlog in Irak desastreus verliep, liet de Bush-regering de
andere zes oorlogen vallen. Duidelijk is in elk geval dat Washington
en Wall Street in het grootste geheim oorlogen voorbereidde, en het
publiek dit pas vernam toen een generaal buiten dienst de plannen
onthulde.
Nu het geval Madeleine Albright, een moeder en grootmoeder die de genocidale Amerikaanse politiek verdedigde met het argument dat de dood van ruim 500.000 Iraakse kinderen onder vijf jaar 'de prijs waard' was geweest om het Amerikaans militaire en politieke beleid uit te kunnen voeren. Mevrouw Albright begon, na de politiek te hebben verlaten, voor zichzelf en verrijkt zichzelf nu in landen, waarvan de infrastructuur mede door haar beleid is verwoest en weer moet worden opgebouwd. Leest u even mee hoe een Amerikaanse oorlogsmisdadigster gelauwerd wordt, en zich verrijkt:
Nu het geval Madeleine Albright, een moeder en grootmoeder die de genocidale Amerikaanse politiek verdedigde met het argument dat de dood van ruim 500.000 Iraakse kinderen onder vijf jaar 'de prijs waard' was geweest om het Amerikaans militaire en politieke beleid uit te kunnen voeren. Mevrouw Albright begon, na de politiek te hebben verlaten, voor zichzelf en verrijkt zichzelf nu in landen, waarvan de infrastructuur mede door haar beleid is verwoest en weer moet worden opgebouwd. Leest u even mee hoe een Amerikaanse oorlogsmisdadigster gelauwerd wordt, en zich verrijkt:
In
2001, Albright was elected a Fellow of the American
Academy of Arts and Sciences.
The same year, she founded the Albright
Group,
an international strategy consulting firm based in Washington, D.C.
It has Coca-Cola, Merck, Dubai
Ports World,
and Marsh
& McLennan Companies among
its clients, who benefit from the access that Albright has through
her global contacts. Affiliated with the firm is Albright
Capital Management,
which was founded in 2005 to engage in private fund management
related to emerging markets.
Albright
currently serves on the Council
on Foreign Relations Board
of directors and
on the International Advisory Committee of the Brookings
Doha Center.
She is also currently the Mortara Distinguished Professor of
Diplomacy at the Georgetown
University Walsh
School of Foreign Service in
Washington, D.C..
In
2003, she accepted a position on the Board of Directors of the New
York Stock Exchange.
In 2005, Albright declined to run for re-election to the board in the
aftermath of the Richard
Grasso compensation
scandal, in which Grasso, the chairman of the NYSE Board of
Directors, had been granted $187.5 million in compensation, with
little governance by the board on which Albright sat. During the
tenure of the interim chairman, John
S. Reed,
Albright served as chairwoman of the NYSE board's nominating and
governance committee. Shortly after the appointment of the NYSE
board's permanent chairman in 2005, Albright submitted her
resignation.
On
January 5, 2006, she participated in a meeting at the White
House of
former Secretaries of Defense and State to discuss U.S. foreign
policy with George
W. Bush administration officials.
On May 5, 2006, she was again invited to the White House to meet with
former Secretaries and Bush administration officials to discuss Iraq.
Albright
currently serves as chairperson of the National
Democratic Institute for International Affairs and
as president of the Truman
Scholarship Foundation.
She is also the co-chair of the Commission
on Legal Empowerment of the Poor and
held the Chair of the Council
of Women World Leaders Women's
Ministerial Initiative up until November 16, 2007, succeeded
by Margot
Wallström.
'On
June 17, The Hague Institute for Global Justice and the Brookings
Institution welcomed former U.S. Secretary of State Madeleine
Albright for the inaugural Madeleine K. Albright Global Justice
Lecture, held in The Hague... To successfully establish global
order, policymakers must consider justice and security in concert
with one another: Justice brings principles of fairness, equality,
and inclusive governance to security making it more lasting, and
bearing in mind security can make justice mechanisms more practical,
forward leaning, and capable of forestalling or ending conflict.'
In an interview given to Newsweek International published July 24, 2006, Albright gave her opinion on current U.S. foreign policy. Albright said: ‘I hope I'm wrong, but I'm afraid that Iraq is going to turn out to be the greatest disaster in American foreign policy –- worse than Vietnam.’
In
September 2006, she received the Menschen
in Europa Award,
with Václav
Havel,
for furthering the cause of international understanding.
Albright
has mentioned her physical fitness and exercise regimen in several
interviews. She has said she is capable of leg
pressing 400
pounds.
At
the National Press Club in Washington on November 13, 2007, Albright
declared that she with William
Cohenwould
co-chair a new 'Genocide Prevention
Task Force' created by the United
States Holocaust Memorial Museum,
the American
Academy of Diplomacy,
and the United
States Institute for Peace.
Their appointment was criticized by Harut
Sassounian and
the Armenian
National Committee of America.
On
May 13, 2007, two days before her 70th birthday, Albright received an
honorary doctor of laws degree from the University
of North Carolina at Chapel Hill.
Albright
endorsed and supported Hillary
Clinton in
her 2008 campaign for U.S. President. Albright has been a close
friend of Clinton and serves as her top informal advisor on foreign
policy matters. She is currently serving as a top advisor for U.S.
President Barack
Obama in
a working group on national security. On December 1, 2008,
then-President-elect Obama nominated then-Senator Clinton for
Albright's former post of Secretary of State.
In
September 2009, Albright opened an exhibition of her personal jewelry
collection at the Museum
of Art and Design in New
York City,
which ran until January 2010. The collection highlighted the many
pins she wore while serving at the United Nations and State
Department, including the famous pin showing a snake and apple she
wore after the Iraqi press called her ‘an unparalleled serpent,’
and several jeweled insect bugs she wore to meet the Russian
Foreign Minister Igor
Ivanov after
it was discovered the Russian secret service had attempted to bug the
State Department.
In
August 2012, when speaking at a Obama
campaign event
in Highlands
Ranch, Colorado,
Albright was asked the question ‘How long will you blame
that previous
administration for
all of your problems?’, to which she replied ‘Forever.’
World
Justice Project
Madeleine
Albright serves as an Honorary Chair for the World
Justice Project.
The World
Justice Project works
to lead a global, multidisciplinary effort to strengthen the Rule
of Law for
the development of communities of opportunity and equity.
Dit is het
Westen, met al zijn door Geert Mak zo geprezen 'Western
values and Western ways of thinking,' waarbij, volgens
hem, de 'kracht van onze westerse samenleving onze
democratie [is], onze variatie in ideeën, onze tolerantie, onze
openheid tegenover andere culturen.' Deze absurditeiten
mogen dan wel door Hoflands 'politiek-literaire elite' in
de polder gedachteloos worden verspreid, maar de rest van de
wereldbevolking, dat al vijf eeuwen gebukt gaat onder 'onze
variatie in ideeën, onze tolerantie, onze openheid,' en
uit ervaring wijs is geworden, bezit een volstrekt andere opvatting.
Die kan zich niet de luxe van Mak's mythen
veroorloven. Voor de armen, de onderdrukten, voor degenen die worden
uitgebuit, geldt dat 'de kracht van onze westerse
samenleving' bestaat uit grootschalige terreur. Zij
beseffen maar al te goed hoe treffend Samuel Huntington's woorden
zijn dat 'The West won the world not by the superiority of
its ideas or values or religion, but rather by its superiority in
applying organized violence. Westerners often forget this fact,
non-Westerners never do.' Maar omdat Mak en zijn publiek
de geschiedenis niet kennen en ook niet willen kennen,
kan hier de kolder van 'de chroniqueur van
Europa' onweersproken worden herhaald. In tegenstelling
tot de polder-intelligentsia doet een vooraanstaande intellectueel
als John Gray, emeritus hoogleraar European Thought aan de London
School of Economics, wiens werk in vele talen verschijnt,
datgene wat van intellectuelen verwacht mag worden, namelijk het
beschrijven van de werkelijkheid. In zijn, ook in het
Nederlands vertaalde, boek Al Qaeda and what it means to be
modern (2003) wees hij op wat de Hoflanden en Makken
angstvallig verzwijgen:
Een
mondiaal conflict komt voort uit de interactie tussen nieuwe
technologieën en religieuze en etnische scheidslijnen, een mengsel
waarvan de brandbaarheid wordt vergroot door de toegenomen wedijver
om natuurlijke hulpbronnen. Het is een combinatie die explosiever
wordt door de toename van uiteenvallende staten. Preventieve oorlogen
tegen 'schurkenstaten' kunnen negen terroristische netwerken
uitschakelen die hun toevlucht hebben genomen tot gebieden waar geen
staten meer functioneren. Waar er geen regering is die de zaak onder
controle heeft, is een afgedwongen 'regime-verandering' vrij zinloos.
Preventieve oorlogen zonder goedkeuring van instituties als de
Verenigde Naties zullen andere landen van de Verenigde Staten
vervreemden…
Amerika's
plannen voor regime-veranderingen zorgen in veel landen voor argwaan
en vijandigheid. Een jaar na de aanslagen van Al-Qaida werd Amerika
in meer landen gehaat dan ooit tevoren.
Volgens
Gray vormt dit feit één van de obstakels voor de Pax
Americana dat de Amerikaanse financiële en politieke elite
vergeefs in stand proberen te houden middels NAVO-interventies,
waarbij Europa op sleeptouw wordt genomen. De behoudende Financial
Times kwalificeerde professor Gray's
boek 'vlijmscherp' omdat het 'de
waarheid dichter benadert dan veel andere boeken.' In
dit verband getuigt het van ironie dat juist een NRC-recensent
niet aan de indruk kon ontkomen dat 'Gray je echt aan het
denken [zet] — een verademing.' Inderdaad, de
werkelijkheid vernemen, wordt in Nederland als 'een
verademing' ervaren. Vooral wanneer de krantenlezer
in de polder opgescheept zit met opiniemakers als Henk Hofland
voor wie het ware probleem is dat het Westen
[s]inds
9/11 bewezen [heeft] dat het zijn politici en generaals ontbreekt aan
het krijgskundig inzicht dat nodig is om in de regio een oorlog
overtuigend te winnen. Na veertien jaar en een lange reeks militaire
experimenten weten we nog niet hoe de oorlog in de regio moet worden
gevoerd.
Dat
het realisme van intellectuelen uit grote cultuurlanden de
Nederlandse propagandisten niet 'echt aan het
denken' zet, blijkt opnieuw wanneer Gray het
volgende opmerkt:
De
mondialisering luidt allesbehalve een nieuw tijdperk van mondiaal
bestuur in, maar leidt daarentegen tot de wedergeboorte van het
imperialisme.
Wat
Gray imperialisme noemt, betitelt Hofland 'het
vredestichtende Westen,' terwijl Mak het
Amerikaans geweld aanprijst als ordebewaking. Hoewel
beide opiniemakers met schaamteloze pedanterie suggereren over
een aanzienlijk historisch inzicht te beschikken, wees al in 1962 de
historicus van wereldnaam, Arnold Toynbee, erop dat
America
is today the leader of a world-wide anti-revolutionary movement in
the defense of vested interests. She now stands for what Rome stood
for. Rome consequently supported the rich against the poor in all
foreign communities that fell under her sway; and, since the poor, so
far, have always and everywhere been far more numerous than the rich,
Rome’s policy made for inequality, for injustice, and for the least
happiness of the greatest number.
Om
de politiek van 'ongelijkheid,'
'onrechtvaardigheid,' en 'het minst mogelijke
geluk voor' zo veel mogelijk mensen mogelijk te maken is
sinds de val van de Sovjet Unie de NAVO niet
ontbonden, maar juist in ledental bijna verdubbeld en is het militair
bondgenootschap almaar verder oostwaarts opgerukt, waardoor de
Russische Federatie nu geheel omsingeld is
met 'onze' militaire-bases. Gisteren,
donderdag 3 december 2015, berichtte de International New
York Times op de voorpagina, onder de aanhef 'NATO
bids for new ally, fueling fury in Moscow. Offer to tiny Montenegro
threatens to complicate cooperation against ISIS,' dat
Dimitri A. Peskov, woordvoerder van het Kremlin, het volgende heeft
verklaard:
The
continuing expansion of NATO and NATO's military infrastructure to
the east, of course, cannot but lead to response actions from the
east, namelijk the Russian side.
De
enige partij die van deze gevaarlijke ontwikkeling profiteert is de
gevestigde orde en haar militair-industrieel complex, een macht
waarvoor president Eisenhower in zijn afscheidsrede in 1961 vergeefs
waarschuwde. Hij benadrukte dat 'This conjunction of an
immense military establishment and a large arms
industry' almaar bleef groeien, waardoor de 'total
influence -- economic, political, even spiritual -- is felt in every
city, every State house, every office of the Federal government,' en
'we must not fail to comprehend its grave implications. Our
toil, resources and livelihood are all involved; so is the very
structure of our society.' Bijna een halve eeuw later,
in augustus 2009 schreef John Gray in het voorwoord van zijn
boek False Dawn. The Delusions of Global Capitalism:
In
the era of the free market, now fast slipping from memory, the past
hardly existed. Only the present had any reality, and it was being
constantly refashioned and made new. New industries, new careers, new
lives were continuously created, then discarded, according to market
imperatives. Grandiose doctrines sprang up to support the belief that
the free-market capitalism that had been adopted in a handful of
countries would prevail over every other economic system.
Nog geen twintig jaar nadat de Amerikaanse neoconservatieve ideoloog Francis Fukuyama had verkondigd dat de val van de Sovjet Unie 'The end of history' had ingeluid, doordat het kapitalisme de eindoverwinning had behaald, stortten 'the fundamentalist dogmas of free-market ideology' zelf ineen, en wilde tot groot ongenoegen van het westerse establishment Rusland 'to start history once more,' om de woorden van Geert Mak te citeren. En dit kon natuurlijk niet, in het bewustzijn van 'onze' ideologische opiniemakers bewijst juist het ruim vijf eeuwen durende kapitalistische expansionisme dat alleen 'wij' het recht bezitten om 'geschiedenis' te maken. Daarentegen zijn intellectuelen sceptischer. Zo stelt Gray dat
The
collapse was not simply a result of unchecked greed — more
fundamentally, it is a consequence of hubris. As Nassim Taleb showed
in The Black Swan (boek van Libanees-Amerikaanse
auteur en voormalige derivatenspeculant. svh), it was
far from being an inherently unpredictable event. Writing in 2006 he
identified how the crisis would begin: 'the government-sponsored
institution Fannie Mae, when I look at their risks, seems to be
sitting on a barrel of dynamite, vulnerable to the slightest
hiccup.'
Wanneer een
journalist als Geert Mak beweert dat 'we' absoluut
niet de 'deur' naar de
neoliberale 'markt' moeten 'dichtgooien,' omdat
er dan 'Geen Jorwert zonder Brussel' meer mogelijk
is, dan demonstreert hij, als vooruitgangsgelovige, bitter weinig te
begrijpen van de neoliberale economie. Gray:
If
one sign of the utopian nature of the global free market was its
unrealistic assumptions about human knowledge, another was its
ignoring power and conflict. Markets are not perpetual-motion
machines, which once constructed run on for ever. They are
institutions that display all the flaws and frictions of their
makers. Not only are they liable to cycles of boom and bust; they
reflect the conflicting goals and values of the people who use them.
Above all, market systems are no more enduring than the power that
upholds them.
Wanneer
onverzadigbare begeerte de belangrijkste drijfveer van een cultuur
wordt, dan is het einde al in zicht, want niets in het universum is
oneindig, behalve tijd en ruimte, en dat blijven voor de mens
raadselachtige fenomenen. De uit de Verlichting voortgekomen
veronderstelling dat de geschiedenis een recht opgaande lijn is,
staat lijnrecht tegenover het vroegere besef dat alles een
cirkelbeweging doormaakt, en leidt al langer tijd tot de verdere
desastreuze infantilisering van 'onze' samenleving.
Mak's stelligheid is keer op keer leugenachtig. Dat blijkt wederom
wanneer hij in zijn Reizen zonder John. Op zoek naar Amerika
(2012)het mainstream-publiek wil overtuigen dat het de
Amerikaanse
presidenten, Wilson en Roosevelt, [waren] die de aanzet gaven tot een
hele reeks internationale instituten die, ondanks alle problemen, een
begin van orde brachten in de mondiale politiek en economie,
zonder
erbij te vermelden dat die 'orde' in de
praktijk twee dingen betekenden, geïnstitutionaliseerd racisme, en
imperialistische oorlogen. De Amerikaanse historicus James W. Loewen
schreef in zijn 'National Bestseller,' getiteld Lies
My Teacher Told Me. Everything Your American High School History Book
Got Wrong (1995) dat Wilson's politiek was gebaseerd op
racial
segregation of the federal government and… military interventions
in foreign countries. Under Wilson, the United States intervened in
Latin America more often than at any other time in our history... In
the summer of 1918 he authorized a naval blockade of the Soviet Union
and sent expeditionary forces to Murmansk, Archangel, and Vladivostok
to help overthrow the Russian Revolution.
Eerder
al had Wilson zelf zijn drijfveren als volgt duidelijk gemaakt:
Since
trade ignores national boundaries and the manufacturer insists on
having the world as a market, the flag of his nation must follow him,
and the doors of the nations which are closed must be battered down …
Concessions obtained by financiers must be safeguarded by ministers
of state, even if the sovereignty of unwilling nations be outraged in
the process. Colonies must be obtained or planted, in order that no
useful corner of the world may be overlooked or left unused.
Loewen:
'With
hindsight we know that Wilson's interventions in Cuba, the Dominican
Republic, Haiti, and Nicaragua set the stage for the dictators
Batista, Trujillo, the Duvaliers, and Somozas, whose legacies still
reverberate.'
Bovendien
zond de president, die 'een
begin van orde' bracht,
troepen naar Mexico om daar Amerikaanse investeringen veilig te
stellen. Piero Gleijesus, hoogleraar aan de prestigieuze Johns
Hopkins University en expert op het gebied van US
intervention in Latin America, wees
erop dat
It
is not that Wilson failed in his earnest efforts to bring democracy
to these little countries. He never tried. He intervened to
impose hegemony, not democracy.
Loewen:
The
United States also attacked Haiti's proud tradition of individual
ownership of small tracts of land, which dated back to the Haitian
Revolution, in favor of the establishment of large plantations.
American troops forced peasants in shackles to work on road
construction crews.' In 1919 Haitian citizens rose up and resisted
U.S. occupation troops in a guerrilla war that cost more than 3,000
lives, most of them Haitian [...] George Barnett, a U.S. marine
general, complained to his commander in Haiti: 'practically
indiscriminate killing of natives has gone on for some time.'
De
realiteit voert de historicus Loewen tot de conclusie dat Wilson's
beleid in de praktijk gebaseerd was op drie pilaren: 'colonialism,
racism, and anticommunism.' En
het was de door Mak geprezen Woodrow Wilson die
personally
vetoed a clause on racial equality in the Covenant of the League of
Nations... Wilson's legacy was extensive: he effectively closed the
Democratic Party to African Americans for another two decades, and
parts of the federal government remained segregated into the 1950s
and beyond... Wilson was an outspoken white supremacist who believed
that black people were inferior. During his campaign for the
presidency, Wilson promised to press for civil rights. But once in
office he forgot his promises. Instead, Wilson ordered that white and
black workers in federal government jobs be segregated from one
another... When black federal employees in Southern cities protested
the order, Wilson had the protesters fired.
Dit
alles verzwijgt Mak. Wat hij wel meldt is dat Woodrow Wilson een van
degenen was die 'aan de wieg' stond 'van
het Permanente Hof van Arbitrage -- de voorloper van het
Internationale Gerechtshof -- en van de Volkenbond.' Daarom
maar weer de nuchtere James W. Loewen, om door Mak's uiterlijke
schijn heen te prikken:
Wilson
displayed little regard for the rights of anyone whose opinions
differed from his own... In fact Wilson tried to strengthen the
Espionage Act with a provision giving broad censorship powers
directly to the president. Moreover, with Wilson's approval, his
postmaster general used his new censorship powers to suppress all
mail that was socialist, anti-British, pro-Irish, or that in any
other way might, in his view, have threatened the war effort. Robert
Goldstein served three years in prison for producing The Spirit of
'76, a film about the Revolutionary War that depicted the British,
who were now our allies, unfavorably. Textbook authors suggest that
wartime pressures excuse Wilson's suppression of civil liberties, but
in 1920, when World War I was long over, Wilson vetoed a bill that
would have abolished the Espionage and Sedition acts. Textbook
authors blame the anticommunist and anti-labor union witch hunts of
Wilsons's second term on his illness and on an attorney-general run
amok. No evidence supports this view. Indeed, Attorney General Palmer
asked Wilson in his last days as president to pardon Eugene V.
Debs (presidentskandidaat voor de Socialistische
Partij. svh), who was serving time for a speech attributing
World War I to economic interests and denouncing the Espionage Act as
undemocratic. The president replied 'Never!' and Debs languished in
prison until Warren Harding pardoned him.'
Kortom,
Geert Mak's voorstelling van zaken is en leugen. Hetzelfde geldt voor
de wijze waarop hij Franklin Roosevelt portretteert als een
overtuigde internationalist. De vooraanstaande Amerikaanse historicus
Richard Hofstadter liet aan de hand van de feiten een veel
genuanceerder beeld zien:
That
Roosevelt ever had deep faith in the United Nations as an agency of
world peace is doubtful. His original and spontaneous reaction was to
seek for peace and stability not through a general concert of all the
nations but rather through a four-power establishment of the United
States, Great Britain, Russia, and China, which was to police the
world... Rather than an overall world organization he favored
regional organizations, which were to leave all questions of peace
and security to the four great powers. Once when Secretary Hull and
some internationalist visitors who wanted a world organization asked
him: 'aren't you at least in favor of a world secretariat?' he
laughingly replied: 'I'll give you the Pentagon of the Empire State
Building. You can put the world secretariat there.' [...] his
philosophy of international relations, however democratic as to ends,
was far from democratic to means.
Ik ben wat langer blijven stilstaan bij Mak's 'orde,' omdat die racistische 'orde' nog steeds door de NAVO, onder aanvoering van Washington en Wall Street, met 'Shock and Awe' wordt verdedigd. Geweld om de geglobaliseerde belangen van de elite te consolideren, is de enige raison d'être van het bondgenootschap. Daarom is de NAVO nu in ledental bijna verdubbeld, terwijl een opiniemaker als Mak publiekelijk blijft oproepen dat er nog meer geld moet worden gespendeerd aan bewapening. Op die manier hoopt hij zijn slogan 'Geen Jorwert zonder Brussel' substantiële inhoud te kunnen geven. De verhulde misdadigheid van 'onze'propagandisten in de mainstream-media is even grenzenloos. Daarentegen merkt de gezaghebbende geleerde John Gray op dat
Before
it was anything else, the global free market was an American project.
Using institutions such as the International Monetary Fund and the
World Bank as its instruments, the US imposed the 'Washington
consensus' on countries across much of the world. The consensus
prescribed sound money and balanced budgets as touchstones of
economic virtue — not of course for America, which has rarely
submitted itself to any economic orthodoxy, running up massive
federal deficits year after year — but for everyone else and
especially for poor countries. The consensus also dictated free
traqde, another injunction that applied mainly to the developing
world. Inconsistencies of this kind are normal in great powers, and
so long as the US retained its primacy they continued unchallenged.
IMF en Wereldbank, vormen naast de NAVO het fundament waarop de macht van het Westen rust. Deze instituten zorgen voor wat de westerse massamedia 'orde' noemen. Maar zelfs een Geert Mak beseft wel degelijk dat die 'orde' in werkelijkheid de grote wanorde betekent van het arme deel van de mensheid. De rijkdom hier kan slechts door de armoede elders worden gehandhaafd. Die realiteit geldt nu in toenemende mate ook voor de situatie in het Westen zelf, waar een groeiend aantal burgers overtollig zijn geworden en een hindernis vormen voor de verdere parasitaire ontplooiing van de kapitalistische ideologie. Al vanaf het moment dat Columbus in een brief aan zijn geldschieters, de Spaanse vorst Ferdinand II and zijn echtgenote Isabella I, liet weten dat de Indianen 'zo inschikkelijk, zo vreedzaam,' waren, 'dat ik uwe Hoogheden kan verzekeren dat er geen beter volk in de wereld bestaat,' en 'hoewel het waar is dat zij naakt rondlopen, toch zijn hun manieren fatsoenlijk en prijzenswaardig,' was duidelijk dat deze inheemsen al snel misbruikt zouden worden. Vooral ook omdat Columbus eraan toevoegde dat de Indianen 'willingly traded everything they owned,' en belangrijker nog:
do
not bear arms, and do not know them, for I showed them a sword, they
took it by the edge and cut themselves out of ignorance. They have no
iron. They would make fine servants,
waardoor,
With
fifty men we would subjugate them all and make them do whatever we
want.
En
dus maakte Columbus hen onmiddellijk tot slaven, van wie, als ze het
door hem verordonneerde quotum goud niet haalden, de handen
werden afgehakt. Het resultaat van dit Europees terreurbewind was
volkerenmoord. De Amerikaanse historicus Howard Zinn schreef in zijn
baanbrekende werk A People's History of the United States:
1492-Present (1980) dat:
from
1494 to 1508, over three million people had perished from war,
slavery, and the mines... Thus began the history, five hundred years
ago, of the European invasion of the Indian settlements in the
Americas.
Op
zijn beurt concludeerde de Amerikaanse historicus, schout-bij-nacht,
Samuel Eliot Morison, die een Pulitzer Prijs kreeg
voor zijn biografie van Columbus:
The
cruel policy initiated by Columbus and pursued by his successors
resulted in complete genocide.
De
Zuid-Amerikaanse auteur Eduardo Galeano beschrijft in zijn
fameuze trilogie Kroniek van het Vuur. Vijf eeuwen
economische exploitatie van Latijns-Amerika de contuïteit
van de gewelddadige blanke cultuur die de blanke elites in
Latijns-Amerika gebruikt
als
louter instrumenten van het internationale kapitalisme, welvarende
onderdelen van het wereldwijde raderwerk dat het bloed van de
koloniën en semi-koloniën uitzoog.
Wat
dreef deze blanke christenen uit Europa? Howard Zinn citeert Columbus
zelf daarover:
As
soon as I arrived in the Indies, on the first island which I found, I
took some of the natives by force in order that they might learn and
might give me information of whatever there is in these parts?
En
de informatie die Columbus het meest zocht was:
'Where
is the gold?'
Met
de 'ontdekking van Amerika,' aldus Hans
Koning, een Amerikaanse auteur van Nederlandse afkomst,
an
era of genocide, cruelty, and slavery on a larger scale opened than
had ever been seen before. We must finally learn to look at that past
with open eyes. We must dare abandon our comfortable but false myths,
for the sake of our children and their children.
In Columbus:
His Enterprise. Exploding the Myth (1992) toont
Koning gedetailleerd aan dat slaven en goud generatieslang de
voornaamste drijfveren waren. En wel omdat, in de woorden van
Columbus zelf:
gold
is the most excellent, gold is treasure, and who has it can do
whatever he likes in this world.
En
dus schreef hij aan het Spaanse vorstenhuis dat 'their
Highnesses may see that I shall give them as much gold as they
need' en natuurlijk 'slaves as many as they
shall order to be shipped.'
Arawak
indians who failed to produce a predetermined amount of gold had
their hands chopped off by Columbus’ men. They often bled to
death.
Het materiële gewin mag dan wel de reden zijn van al deze terreur, maar wat waren en zijn de oorzaken van deze stoornis? Die vraag is gerechtvaardigd omdat de christenen zelf claimden dat hun God alle mensen op aarde had gecreëerd naar zijn evenbeeld. Ook door mijn decennialange ervaringen met de zelfbenoemde christen Geert Mak kan ik niet aan de indruk ontkomen dat in het hart van het christendom een grote leegte huist gepaard aan een agressieve heerszucht, Der Wille zur Macht, een blinde drift. De genadeloze conquistador Hernan Cortez zei in dit verband dat 'We Spaniards know a sickness of the heart that only gold can cure.' Die 'ziekte van het hart' is ruim vijf eeuwen later nog steeds niet uitgewoed. Integendeel zelfs, door reclame en propaganda wordt de onverzadigbare lust naar meer materie almaar aangewakkerd, het is zelfs de spil waarom heen 'onze' consumptiecultuur draait. 'Wij' zijn in dit opzicht even ziek als de zogeheten 'ontdekkingsreizigers' van eind vijftiende eeuw. De Pakistaanse historicus Mubarak Ali beschreef in het essay Past present: Conquest of paradise, gepubliceerd op 17 augustus 2014, hoe schizofreen en genocidaal de blanke christenen uit Europa reageerden op de zogenaamde 'ontdekking van de nieuwe wereld':
Het materiële gewin mag dan wel de reden zijn van al deze terreur, maar wat waren en zijn de oorzaken van deze stoornis? Die vraag is gerechtvaardigd omdat de christenen zelf claimden dat hun God alle mensen op aarde had gecreëerd naar zijn evenbeeld. Ook door mijn decennialange ervaringen met de zelfbenoemde christen Geert Mak kan ik niet aan de indruk ontkomen dat in het hart van het christendom een grote leegte huist gepaard aan een agressieve heerszucht, Der Wille zur Macht, een blinde drift. De genadeloze conquistador Hernan Cortez zei in dit verband dat 'We Spaniards know a sickness of the heart that only gold can cure.' Die 'ziekte van het hart' is ruim vijf eeuwen later nog steeds niet uitgewoed. Integendeel zelfs, door reclame en propaganda wordt de onverzadigbare lust naar meer materie almaar aangewakkerd, het is zelfs de spil waarom heen 'onze' consumptiecultuur draait. 'Wij' zijn in dit opzicht even ziek als de zogeheten 'ontdekkingsreizigers' van eind vijftiende eeuw. De Pakistaanse historicus Mubarak Ali beschreef in het essay Past present: Conquest of paradise, gepubliceerd op 17 augustus 2014, hoe schizofreen en genocidaal de blanke christenen uit Europa reageerden op de zogenaamde 'ontdekking van de nieuwe wereld':
The
Spaniards found the new land beautiful and its native people simple
and peaceful. They did however, wonder, if they were, in fact, human
or subhuman. If they were indeed subhuman they could then be
exterminated and their land occupied. But if they were human then
they would have to be converted to Christianity. This was the logic
of the Spaniards. The natives were lucky that the Pope in the 16th
century declared them human and missionaries arrived to change their
religion. Therefore religion and gold were two motives of the
Spaniards in the newly discovered world.
When
they first arrived, they found that the Caribbean Islands were
covered in lush green thick forests. After settling down, they cut
the trees to use the land for sugar cane cultivation; thus destroying
the original environment.
The
native population was either killed by the settlers or they died of
some disease that was brought to the islands by the Europeans.
Columbus could not get as much gold as he had hoped he would and died
in poverty. Those who followed him to the new lands were successful
in extracting gold from the conquered countries.
Cortez
who invaded Tenochtitlan (now Mexico City) in 1519 forced the Aztec
king to surrender and give him gold. He collected all the gold idols,
melted them into gold bricks and in this way, destroyed the
antiquities of the Aztec civilization. In 1532, Pizarro invaded and
plundered the Inca Empire.
As
more settlers arrived in the new world, they established great
plantations and forced the native people to work as slaves. The
Spanish government after discovering silver in Peru and Mexico used
the local population to work as miners. As the local population was
not enough in numbers to work in the plantations and the silver
mines, it was decided that slaves should be imported from Africa.
North America was hence colonized by European powers who reduced its
native population to a non-entity; slavery being a significant factor
in Europe’s growing prosperity and richness.
The
year 1492 is significant in the history of Europe. According to J.M.
Blaut, who in his book 1492: The Debate on Colonialism, Eurocentrism
and History argues that 'before 1492, cultural evolution in the
eastern Hemisphere was proceeding evenly across the landscape; in
Africa, Asia and Europe a multitude of centres were evolving out of
(broadly) feudalism and toward (broadly) capitalism. Many of these
regions in all the three continents were at the same level of
development and were progressing at about the same rate and (as to
their modes of production) in the same direction. They were in fact
evolving collectively, as nodes in a hemisphere-wide network or
process of evolving capitalism. Europe was not in any way ahead of
Africa and Asia in development or even in the preconditions for
development.'
He
further explains that 'after 1492, Europeans came to dominate the
world, and they did so because 1492 inaugurated a set of
world-historical processes which gave to European proto-capitalists
enough capital and power to dissolve feudalism in their own region
and begin the destruction of competing proto-capitalist communities
everywhere else. By the end of the 17th century, 200 years after
1492, capitalism (or capitalists) had risen to take political and
social control of a few Western European countries, and colonial
expansion had decisively begun in Africa and Asia.'
De
Uruguayaanse auteur, wijlen Eduardo Galeano, beschrijft in zijn
boek De
aderlating van een continent. Vijf eeuwen economische exploitatie van
Latijns-Amerika (1971) het
onlosmakelijke verband tussen de plundering van de gekoloniseerde
wereld en de ontwikkeling van Europa en naderhand de VS, en dat
dus 'Dankzij
het offer van de slaven in het Caribisch gebied James Watts
stoommachine en George Washingtons kanonnen op de wereld
kwamen.' Immers,
de
suiker
uit de Latijns-Amerikaanse tropen vormde een grote stimulans voor de
accumulatie van het kapitaal ten behoeve van de industriële
ontwikkeling van Engeland, Frankrijk, Nederland en ook de Verenigde
Staten, terwijl tegelijkertijd de economie van Noordoost-Brazilië en
de Caribische eilanden erdoor verminkt en de historische ruïnering
van Afrika erdoor bezegeld werden. De steunpilaar voor de
driehoek-handel tussen Europa, Afrika en Amerika was de slavenhandel
met als bestemming de suikerplantages. […]
Adam
Smith zei dat de ontdekking van Amerika 'het mercantilistische
systeem tot een stadium van schittering en glorie had verheven dat
het anders nooit bereikt zou hebben.' Volgens Sergio
Bagú (Argentijnse historicus svh) was
de Zuidamerikaanse slavernij de krachtigste motor voor de accumulatie
van handelskapitaal in Europa; dit kapitaal was op zijn beurt weer
'de basis waarop het reusachtige industrie-kapitaal van tegenwoordig
gegrondvest is.' […]
Dankzij
het geaccumuleerde kapitaal uit de driehoek-handel — manufactuur,
slaven, suiker — was de uitvinding van de stoommachine mogelijk:
James Watt werd financieel gesteund door kooplieden die zo fortuin
gemaakt hadden. […]
Weliswaar
kwam een groot deel van het kapitaal, waardoor de industriële
revolutie in de Verenigde Staten van Amerika vergemakkelijkt werd,
uit de slavenhandel in New England. Halverwege de 18de eeuw brachten
de slavenschepen uit het noorden tonnen vol rum uit Boston ,
Newport of Providence naar Afrika: in Afrika werden ze ingeruild voor
slaven; ze verkochten de slaven in het Caribisch gebied en vandaar
namen ze stroop mee naar Massachusetts waar het gedestilleerd werden
en om de cirkel rond te maken, in rum veranderde. De beste rum van de
Antillen, de West Indian Rum, werd niet op de Antillen gemaakt. Met
behulp van kapitaal verkregen door deze slavenhandel installeerden de
gebroeders Brown uit Providence de ijzergieterij die generaal George
Washington van kanonnen voorzag voor de Onafhankelijkheidsoorlog.
[…]
Zo
werd het bloed overgetapt door al deze processen. De landen die in
onze tijd ontwikkeld zijn, ontwikkelden zich; de onderontwikkelden
onderontwikkelden zich.
Nu
al vijf eeuwen lang leeft een groot deel van de wereld onder de
meedogenloze hegemonie van het Westen en 'we' naderen
nu het onvermijdelijke einde van het tijdperk van de blanke man,
wiens 'sickness of the heart that only gold can cure' zijn
enige drijfveer is om met maximaal geweld overal ter wereld zijn
belangen af te dwingen. De rest van de wereld accepteert het niet
meer, en is nu in staat terug te slaan. Als de arme en onderdrukte
niets meer te verliezen heeft, met de rug tegen de muur staat, is er
maar één uitweg voor hem: tegengeweld toepassen, contra-terreur
plegen. En daar zijn 'wij' nu getuige van.
Meer daarover de volgende keer.
Klik voor meer berichten n.a.v. dit bericht, op één van de volgende labels, die u onder dit bericht aantreft: NAVO, Jeroen van der Veer, militair-industrieel complex, terreur (op dat gebied is, zoals gezegd, de VS de absolute kampioen!), Shell (en alle andere grote oliemaatschappijen uiteraard!) Rasmussen, VS buitenlands beleid, indianen, genocide, Kosovo, AL Qaida, oorlogsmisdaden, IMF en/of Wereldbank.
Excuus voor de opmaak.
Excuus voor de opmaak.
