Nadat de enorme oplichter Tsipras en het overgrote deel in de top van zijn Syriza partij toegaf aan de eisen van de 'trojka', bestaande uit de Europese Commissie, de ECB
* en het IMF en daarmee zijn land heeft verraden, werd Griekenland in feite onder curatele gesteld van de EU...... Griekse staatseigendommen staan voor 99 jaar onder het beheer van het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM), een niet democratisch gekozen EU orgaan dat naar goeddunken deze staatseigendommen kan verkopen......
Verkopen uit een failliete boedel leveren geen drol op, ook in dit geval, zo werden de havens en regionale vliegvelden voor een appel en ei verkocht aan buitenlandse investeerders...... De vliegvelden zijn voor een groot deel in handen van een Duitse miljardair en het Griekse telecom bedrijf is nu voor een groot deel in handen van Deutsche Telekom.........
Volgens C.J. Polychroniou, een deskundige op politiek economisch gebied, ontbreekt er voor het ESM kantoor in Athene alleen nog een bord met 'Te Koop Griekenland.........'
Uit het volgende artikel van CounterPunch blijkt dat Griekenland toenadering heeft gezocht tot Israël........ Blijkbaar is niets verrader en 'socialist' (ha! ha!) Tsipras heilig en gaat het hem en zijn 'extreem linkse partij' alleen nog om de macht, als hij daarvoor z'n moeder zou moeten verkopen, had hij dit al gedaan...... Op militair gebied gaan de beide landen samenwerken en er is zelfs al getraind met het Israëlische leger, waar meer trainingen gepland staan.......
Dit terwijl Syriza voorheen altijd kritisch was op Israël en partij koos voor de zwaar onderdrukte Palestijnse bevolking.......
Eén van de redenen voor de toenadering tussen de twee landen zijn de gasvelden voor de kust van de Gazastrook en Israël. Men wil een pijpleiding aanleggen van Israël richting Griekenland (prettige wedstrijd met alle aardbevingen...), voor export naar de rest van de EU. Zelfs een groot deel van de Griekse reguliere media hebben zich achter de samenwerking met Israël geschaard....... 'Onafhankelijke journalistiek....' ha! ha! ha! ha! ha!
Intussen zijn de Grieken door PvdA opperhufter Dijsselbloem voor een groot deel aan de bedelstaf geraakt en zijn er zelfs kankerpatiënten die geen chemotherapie kunnen betalen en het maar moeten uitzoeken...... Situaties die bekend zijn uit de VS, waar je als je geen geld hebt, bent overgeleverd aan de hulp van kerkelijke organisaties of NGO's, die deze mensen proberen te helpen.......
Niet vreemd dus dat de neonazi's van de Gouden Dageraad steeds meer aanhang verwerven, zeker nadat de eerder als uiterst links bekend staande Syriza het gewone volk heeft verkocht aan de EU en het IMF......
Je kan dan ook gerust stellen, dat Griekenland een proeftuin is voor de rest van de toekomstige EU: geen soevereiniteit meer en doen wat de EU of haar vele ondemocratische organen je opdragen..... Reken maar niet dat er veel verzet is binnen de EU tegen de innige samenwerking van Griekenland met de zionistische (ofwel: fascistische) apartheidsstaat Israël, al zeker niet tegen de import van gas uit dit van de Palestijnen gestolen land........
FEBRUARY
9, 2018
For
a brief historical moment, Alexis Tsipras and his political party,
Syriza, ignited hope that Greece could resurrect a long-dormant
Leftist tide in Europe.
A
new Greece was being born out of the pangs of pain of economic
austerity, imposed by the European Union and its overpowering
economic institutions – a troika so ruthless, it cared little while
the Greek economy collapsed and millions of people experienced the
bitterness of poverty, unemployment and despair.
The
Coalition of the Radical Left (Syriza) came to power in January 2015
as a direct outcome of popular discontent with the EU. It was a time
where ordinary people took a stance to fend for whatever semblance of
sovereignty that was not wrestled away from them by politicians,
bankers and powerful bureaucratic institutions.
The
result, however, was quite disappointing. Tsipras, now a Prime
Minister, transformed his political discourse, and gradually adopted
one that that is more consistent with the very neoliberal policies
that pushed his country to its knees in the first place.
Syriza
sold out, not only politically and ideologically, but in an actual
physical sense as well.
In
exchange for bailout loans that Greece received from European banks
within the period 2010 to 2015 (estimated at $262 billion), the
country is being dismembered. Greece’s regional airports are now
operated by German companies and the country’s main
telecommunication firm has been privatized, with sizable shares of it
owned by Deutsche Telekom.
“The
only thing missing outside the office of Greece’s privatization
agency is a sign that reads: ‘A Nation for Sale’,” wrote Greek
political economist, C. J. Polychroniou.
Unsurprisingly,
economic subservience is often a prelude to political bondage as
well. Not only did Syriza betray the aspirations of the Greek people
who voted against austerity and bailouts, it also betrayed the
country’s long legacy of maintaining amicable relationships with
its neighbors.
Since
his arrival at the helm of Greek politics, Tsipras has moved his
country further into the Israeli camp, forging unwise regional
alliances aimed at exploiting new gas finds in the Mediterranean and
participating in multiple Israeli-led military drills.
While
Israel sees an opportunity to advance its political agenda in
Greece’s economic woes, the Greek government is playing along
without fully assessing the possible repercussions of engaging with a
country that is regionally viewed as a pariah, while internationally
becoming condemned for its military occupation and terrible human
rights record.
Israel
moved to pull Athens into its own camp in 2010, shortly after the
Turkish-Israeli spat over the ‘Mavi Marmara’ attack ensued.
Israeli commandos attacked the Turkish Gaza-bound boat, killing nine
Turkish nationals and injuring many more.
Although
Turkey and Israel have, since then, reached a diplomatic
understanding, Tel Aviv has moved forward to create alternative
allies among Balkan countries, exploiting historical conflicts
between some of these countries and Turkey.
Bilateral
agreements were signed, high diplomatic visits exchanged and military
exercises conducted in the name of deterring ‘international Jihad’
and fighting terrorism.
Greece
and Cyprus received greater Israeli attention since they, on the one
hand, were seen as political counterweight to Turkey and, on the
other, because of the great economic potential that they offered.
Just
one month after the ‘Mavi Marmara’ attack, the then Greek Prime
Minister, George Papandrous, visited Israel, followed by an official
visit by Israeli Prime Minister, Benjamin Netanyahu, to Greece –
the first of its kind. That was the start of a love-affair that is
growing deeper.
The
main motivation behind the closeness in relations is the Leviathan
and Tamar gas fields, located in the territorial waters of several
countries, including Lebanon. If Israel continues with its plans to
extract gas from an energy source located off the coast of Lebanon,
it will increase the chances of yet another regional war.
When
Tsipras came to power on the shoulders of a populous political
movement, Palestinians too hoped that he would be different.
It
was not exactly wishful thinking, either. Syriza was openly critical
of Israel and had “vowed to cut military ties with Israel upon
coming to office,” wrote Patrick Strickland, reporting from Athens.
Instead the “ties have, nonetheless, been deepened.”
Indeed,
soon after taking power, the ‘radical left’-led Greek government
signed a major military agreement with Israel, the ‘status of
forces’ accord, followed by yet more military exercises.
All
of this was reinforced by a propaganda campaign in Israel hailing the
new alliance, coupled with a changing narrative in Greek media
regarding Israel and Palestine.
One
George N. Tzogopoulos has been particularity buoyant about the
Israel-Greek friendship. Writing a series of articles in various
media, including the rightwing Israeli newspaper, the Jerusalem Post,
Tzogopoulos suggests that, unlike the older generation of Greeks who
have sided with Palestinians in the past, the young generation is
likely to be pro-Israel.
“This
process (of converting Greeks to loving Israel) will take time, of
course, because it is principally related to school education,” he
wrote in Algemeiner. “But the change in coverage of Israel by Greek
journalists is a good omen.”
That
‘change of coverage’ was also notable in the recent official
visit by Israeli President, Reuven Rivlin, and his meeting with
Tsipras and other Greek officials.
In
the meetings, Rivlin complained of Palestinian obstinacy and refusal
to return to the ‘peace process’, thus causing a ‘serious
crisis.’
The
‘radical left’ leader said little to challenge Rivlin’s
falsehoods.
Greece
was not always this way, of course. Who could forget Andreas
Papandreou, the late Greek leader who gave the Palestine Liberation
Organization (PLO) diplomatic status in 1981, and stood by
Palestinians despite American and Israeli threats?
It
is that generation that Tzogopoulos and his likes would like to be
gone forever, and replaced by morally-flexible leaders like Tsipras.
However,
signing off to join an Israel-led economic and military alliance in
an area replete with conflict, is a terribly irresponsible move, even
for politically inexperienced and opportunistic politicians.
For
Greece to be the “strong arm of imperialism in the region” – as
described by the leader of the Socialist Workers Revolutionary Party
in Greece – is “completely stupid” as it will, in the long run,
bring “catastrophic results for (the) Greek people.”
But
Tsipras seems incapable of looking that far ahead.
Dr.
Ramzy Baroud has
been writing about the Middle East for over 20 years. He is an
internationally-syndicated columnist, a media consultant, an author
of several books and the founder of PalestineChronicle.com. His
latest book is My Father Was a Freedom Fighter: Gaza’s Untold Story
(Pluto Press, London). His website is: ramzybaroud.net
============================================
* De Europese Commissie en de ECB, de 'Europese' Centrale Bank, waren NB zelfs mede hoofdverantwoordelijk voor de enorme ellende in Griekenland.... Zij hadden net als de centrale banken van de nationale overheden aan de bel moeten trekken, toen ze zagen dat er enorme bedragen op de pof aan Griekenland werden geleend....... Zoals we weten is dat niet gebeurt, ook CDA kakzever Wellink van De Nederlandse Bank, onze centrale bank, was niet thuis en voerde zijn taak als toezichthouder niet uit..... Lullig genoeg heeft China dit leeghoofd aangesteld, NB als 'toezichthouder' bij de centrale bank van China........ Hoe is 't mogelijk en wie heeft daarvoor gelobbyd?? De banken en andere financiële instellingen uit ons deel van de EU zijn niet gestraft voor hun onverantwoordelijke gedrag (het op de pof lenen van geld), nee daar mogen de gewone Grieken voor bloeden....... Eén van de hoofdverantwoordelijken daarvoor: PvdA hufter Dijsselbloem...... (dezelfde Dijsselbloem die als minister van Financiën niets wenste te doen tegen belastingontduiking door grote Griekse bedrijven in Nederland....)
Zie ook: '
Novartis kocht Griekse politici en artsen om.........'
