Onder andere wordt in de regeringsverklaring gesteld dat Nederland 'de goede betrekkingen' met Israël en de Palestijnse Autoriteit zal benutten voor het behoud en de verwezenlijking van de tweestatenoplossing........ ha! ha! ha! ha! ha! Nederland erkent de Palestijnse Autoriteit niet eens!!! Bovendien bestaat de tweestatenoplossing niet (daar het regeerakkoord spreekt over het behoud daarvan...), sterker nog: Israël heeft het laatste jaar, o.a. bij monde van de psychopathische moordenaar Netanyahu, meermaals laten weten daar niet langer in te geloven!!
In het tweede artikel van The Rights Forum (deels een herhaling) o.a. meer aandacht voor de schunnige opstelling van de hypocriete 'Christen'Unie plork Voordewind.
Rutte III: geen antwoord op escalerende Israëlische bezetting
Net
als de regeerakkoorden van Rutte I en Rutte II, bevat het gisteren
gepubliceerde regeerakkoord van VVD, CDA, D66 en ChristenUnie een
standpunt over de kwestie-Israël/Palestina. Dat legt nu ook nadruk
op het behoud van de tweestatenoplossing en betuigt steun aan een
Palestijnse staat. Tegen de achtergrond van het geëscaleerde,
illegale bezettingsbeleid van de Israëlische regering, schiet dat
standpunt echter ernstig tekort.
Het
Binnenhof in Den Haag.Georgios Tsichlis / Shutterstock.com
Het regeerakkoord van Rutte III zegt over de kwestie-Israël/Palestina het volgende:
In het Midden-Oosten draagt Nederland bij aan vrede en veiligheid. Nederland benut de goede betrekkingen met Israël en de Palestijnse Autoriteit voor het behoud en de verwezenlijking van de tweestatenoplossing: een onafhankelijke, democratische en levensvatbare Palestijnse staat naast een veilig en internationaal erkend Israël. Nederland zet zich tevens in voor verbetering van de onderlinge relaties tussen Israëliërs en Palestijnen.
Het standpunt van Rutte II luidde: ‘Waar mogelijk draagt Nederland bij aan vrede en veiligheid in het Midden-Oosten en benut daarbij de goede banden met zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit.’
De
tweezijdigheid van Rutte II keert dus terug bij Rutte III.
Het regeerakkoord
van Rutte I zette
alleen in op een versterking van de banden met Israël: ‘Nederland
wil verder investeren in de band met de staat Israël.’
Het standpunt
van Rutte I bevatte
wel een verwijzing naar de grenzen van 1967, die bij Rutte III
ontbreekt: ‘Nederland blijft daarbij voorstander van een
alomvattend vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen. Een
tweestaten-oplossing, met als uitgangspunt de grenzen van 1967, vormt
hierbij het uitgangspunt.’
Palestijnse staat voor het eerst genoemd
Het
is voor het eerst dat een regeerakkoord verwijst naar een Palestijnse
staat, die ‘onafhankelijk, democratisch en levensvatbaar’ dient
te zijn. Twee kenmerken die uitsluitend aan Israël zijn gekoppeld,
zijn ‘veilig’ en ‘internationaal erkend’. Die condities zijn
uiteraard ook van toepassing op de staat Palestina – die wordt
immers door veel westerse landen, waaronder Nederland, nog steeds
niet formeel erkend. Bovendien lijdt juist Palestina, als gevolg van
Israëls gewelddadige bezetting, onder acute en chronische
onveiligheid.
De
Israëlische bezetting is sinds 2012, toen het regeerakkoord van
Rutte II werd gesloten, geëscaleerd. De context is dus gewijzigd en
verergerd. Daarom is even onbegrijpelijk als misplaatst dat het
regeerakkoord van Rutte III wederom bij voorbaat uitgaat van ‘goede
betrekkingen’ met beide partijen, waaronder Israël. Het is evident
dat de Israëlische premier Netanyahu en zijn regering de
tweestatenoplossing verwerpen en alles in het werk stellen om die
oplossing definitief
onmogelijk te
maken.
‘Goede betrekkingen met Israël’: dezelfde politieke fuik
Door
‘goede betrekkingen met Israël’ opnieuw in het regeerakkoord te
verankeren, signaleert het kabinet dat het wil doorgaan met de
intensivering van de betrekkingen met Israël, die onder meer is
uitgemond in een bilateraal samenwerkingsforum. Met de Palestijnen
heeft Rutte II een soortgelijk forum opgezet. Dat stelt echter weinig
voor en dient vooral als schaamlap voor de intensieve samenwerking
met Israël.
Deze
aanpak is zeer schadelijk. Zoals gezegd is de Israëlische bezetting
sinds 2012 geëscaleerd. De zittende regering-Netanyahu is Israëls
meest extreme regering ooit. Het is een misvatting dat die regering
via goede betrekkingen tot inkeer gebracht kan worden. De resultaten
die Nederland daarmee kan boeken, zijn marginaal en komen neer op
symptoombestrijding.
Alleen
zware en langdurige internationale druk, ook van Nederland, zal het
behoud en de verwezenlijking van de tweestatenoplossing
veiligstellen. Het kabinet had daarom juist moeten anticiperen op een
verslechtering van de betrekkingen met Israël die onontkoombaar is.
CU wil dat Palestijnen zich met onrecht verzoenen
Nederland zet zich tevens in voor verbetering van de onderlinge relaties tussen Israëliërs en Palestijnen.
Achter
die zin verschuilt zich mogelijk een stokpaardje van Joël
Voordewind, buitenlandwoordvoerder van de ChristenUnie (CU).
Voordewind heeft in de vorige kabinetsperiode voortdurend
aangedrongen op Nederlandse steun voor ‘verzoeningsprojecten’
tussen Israëli’s en Palestijnen.
Het
gaat Voordewind daarbij niet om oprechte verzoening. Hij wil dat de
Palestijnen zich neerleggen bij het onrecht dat hen wordt aangedaan.
De projecten die hij stimuleert dragen niet aan verzoening bij, maar
beogen de bezetting en de ongelijkheid tussen Israëli’s en
Palestijnen te normaliseren.
Het
is van belang dat Rutte III niet in deze valkuil stapt. De weg naar
vrede berust op rechtvaardigheid en niet op onderwerping aan onrecht.
Wanneer Rutte III wil bijdragen aan betere relaties tussen Israëli’s
en Palestijnen, verdienen projecten steun waarin Israëli’s en
Palestijnen samen strijden voor rechtvaardigheid.
Regeerakkoord veronachtzaamt internationale rechtsorde
Teleurstellend
is dat het regeerakkoord weinig aandacht besteedt aan de
internationale rechtsorde en mensenrechten.
In
het regeerakkoord
van Rutte I (VVD
+ CDA) stond dat het externe beleid zich ‘in het bijzonder’ zal
richten op bevordering van de internationale rechtsorde en dat
Nederland opkomt voor ‘de bescherming van mensenrechten
wereldwijd’.
Het regeerakkoord
van Rutte II (VVD
+ PvdA) zei met nadruk dat het buitenlands beleid de internationale
rechtsorde en de mensenrechten bevordert en daarvoor bilaterale en
multilaterale samenwerking en contacten inzet.
Het regeerakkoord
van Rutte III noemt
de internationale rechtsorde slechts zijdelings: ‘Realistisch
buitenlands beleid dient de Nederlandse belangen en de internationale
rechtsorde’. De internationale rechtsorde lijkt niet langer een op
zichzelf staand belang en beleidsdoel.
De
enige verwijzing naar mensenrechten luidt: ‘Via het actief
buitenlands beleid zet Nederland zich in voor universele
mensenrechten, in het bijzonder voor kwetsbare groepen zoals
christenen en LHBTI’s. Daartoe wordt binnen de begroting het
mensenrechtenfonds opgehoogd.’
De
verhoging van het mensenrechtenfonds is positief. Maar in een tijd
waarin de internationale rechtsorde en de mensenrechten immens onder
druk staan, had Rutte III daar meer aandacht aan moeten besteden.
Temeer omdat Nederland de zelfverklaarde hoofdstad van het
internationaal recht is en het kabinet volgens de Grondwet de
internationale rechtsorde dient te bevorderen.
Israël/Palestina wordt vechtdossier in coalitie en Kamer
Het
regeerakkoord van Rutte III is onmiskenbaar een compromis tussen
partijen die het oneens zijn over Israël/Palestina. CU en D66
verschillen fundamenteel van mening. Terwijl D66 voorstander is van
druk op Israël om een rechtvaardige tweestatenoplossing te bereiken,
gedoogt en faciliteert de CU de Israëlische bezetting. In
2012 steunde
de CU een motie van de PVV voor
erkenning van de nederzettingen, die volgens het Statuut van Rome
(het verdrag waarop het Internationaal Strafhof berust) aangemerkt
kunnen worden als een oorlogsmisdrijf.
De
VVD leunt tegen de CU aan en flankeert het beleid van de
regering-Netanyahu. Het CDA wijst de bezetting af, maar steunt
vooralsnog geen effectieve druk op de Israëlische regering om de
tweestatenoplossing af te dwingen. Het is dan ook waarschijnlijk dat
het dossier-Israël/Palestina, binnen de coalitie en in de Tweede
Kamer, een vechtdossier wordt. Dat was het onder Rutte II al, maar
het nieuwe kabinet zal te maken krijgen met meer interne spanning,
omdat CU en D66 elkaars tegenpolen zijn.
Voor
de invulling en uitwerking van het Israël/Palestina-beleid van Rutte
III is van groot belang welke partij het ministerie van Buitenlandse
Zaken in de wacht sleept en wie de minister wordt. Eind oktober zal
de verdeling van portefeuilles naar verwachting bekend zijn.
==========================================================
Beste
lezer,
Afgelopen dinsdag werd het regeerakkoord gepubliceerd. Het 70 pagina's tellende document bevat de volgende paragraaf over de kwestie Israël/Palestina:
Afgelopen dinsdag werd het regeerakkoord gepubliceerd. Het 70 pagina's tellende document bevat de volgende paragraaf over de kwestie Israël/Palestina:
"In
het Midden-Oosten draagt Nederland bij aan vrede en veiligheid.
Nederland
benut de goede betrekkingen met Israël en de Palestijnse Autoriteit
voor het behoud en de verwezenlijking van de tweestatenoplossing: een
onafhankelijke, democratische en levensvatbare Palestijnse staat
naast een veilig en internationaal erkend Israël.
Nederland
zet zich tevens in voor verbetering van de onderlinge relaties tussen
Israëliërs en Palestijnen".
Door
‘goede betrekkingen met Israël’ opnieuw in het regeerakkoord te
verankeren, signaleert het kabinet dat het wil doorgaan met de
intensivering van de betrekkingen met Israël. Deze aanpak is
bevreemdend. De Israëlische bezetting en kolonisering van de
Westelijke Jordaanoever is de afgelopen jaren geïntensiveerd.
De regering-Netanyahu is Israëls meest extreme regering ooit. Het is een misvatting dat die regering via goede betrekkingen tot inkeer gebracht kan worden. De resultaten die Nederland daarmee kan boeken, zijn marginaal en komen neer op symptoombestrijding.
De ChristenUnie en het recht
Dank
aan allen die e-mails
stuurden naar
Kamervoorzitter Arib om op te roepen tot een debat over de
principiële vraag of politici die hun bijbelinterpretatie boven de
internationale rechtsorde stellen, kunnen toetreden tot het nieuwe
kabinet. Velen van jullie deelden onze zorg over de kabinetsdeelname
van de ChristenUnie.
Op
de meeste dossiers geldt de ChristenUnie als pleitbezorger van de
internationale rechtsorde. Niet voor niets werd ChristenUnie
Buitenlandwoordvoerder Joël Voordewind in 2012 door de Evert Vermeer
Stichting uitgeroepen tot ‘de eerlijkste politicus van het jaar’.
Uitzondering is het dossier-Israël/Palestina, waarbij een eigen
interpretatie van de bijbel voorop wordt gesteld.
Bestuurslid van The Rights Forum en theoloog Henri Veldhuis betoogt dat de bronnen van de internationale rechtsorde, historisch gezien, juist voor een belangrijk deel in de bijbel liggen.
Bestuurslid van The Rights Forum en theoloog Henri Veldhuis betoogt dat de bronnen van de internationale rechtsorde, historisch gezien, juist voor een belangrijk deel in de bijbel liggen.
Als
het om Israël gaat laat Voordewind zijn interpretatie van
bijbelteksten - die overigens door Veldhuis in twijfel wordt
getrokken - prevaleren boven het internationaal recht. Veldhuis:
“Als
Voordewind er bij blijft dat de bijbel in sommige gevallen boven het
recht gaat, dan zal hij als Kamerlid moeten aftreden.”*
* En beste lezer dat vindt hij, Voordewind heeft zelfs gezegd dat men deze schunnige uitlating van hem mag citeren. Schijt aan de rechtsstaat en voor het fascistische, zionistische, mensenrechten schendende apartheidsbewind Israël!! Dezelfde Voordewind die een grote bek had over moslims die hun geloof voor laten gaan op de rechtsstaat waarin zij leven, zoals die in Nederland....... Overigens een rechtsstaat waar het e.e.a op aan valt te merken....
Zie ook: 'Zijlstra zonder enige ervaring minister van Buitenlandse Zaken....... ha! ha! ha! ha! ha! ha! ha!'
'Brekend nieuws: 'Rutte 3 drones' gaan burgers coachen en corrigeren!!' (voor de leut)
Mijn excuus voor de belabberde vormgeving, kreeg het niet bij tijds op orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten