De euro crisis

We wilden geen euro, maar kregen het ding door de strot geduwd. Het kostte de gemiddelde burger, ondanks alle heftige ontkenningen, een flinke duit. Nu hebben we het klote ding inmiddels 10 jaar en de ellende is niet meer te overzien. Het kost miljarden om het misbaksel, dat euro heet, overeind te houden.
De euro is zo 'sterk' dat de zwakke eurolanden, mede als gevolg daarvan failliet gaan en in hun val de andere euro landen een flink stuk meesleuren. Nog steeds snap ik niet waarom de euro niet simpel gedevalueerd wordt, het is als met de Nederlandse 'guldenstandaard' uit de 30er jaren van de vorige eeuw, die het grootste deel van de bevolking in de ellende stortte, maar die door de viezerik Colijn koste wat kost werd verdedigd.

De droom van een echt verenigd Europa met één regering komt dichter bij, de natte droom van Napoleon en Hitler, nu nog in de vorm van een financiële oppermacht, bepleit door het komisch bedonderduo Merkel/ Sarkozy. Natuurlijk haast ook het blunderduo de Jager/ Rutte zich voor die autoriteit. De CDA'er de Jager mikt op de grootte van de EVP (de grootste partij in het EU parlement), de Europese versie van het CDA (met nog meer autoritaire, fundamentalistische trekjes) en de VVD'er Rutte weet allang dat de echte macht bij de (grote internationale) ondernemers ligt, dezelfde ondernemers die maar wat graag totalitaire regimes steunen, zoals de geschiedenis laat zien.