Zojuist in het NCRV programma Lunch, het Mediaforum, de katholiek Aad van den Heuvel en hoofdredactrice Janneke Willemse van 'beleggen.nl', zij schijnt darnaast voor RTL Z te werken . Deze twee vinden de brief stijlloos en Willemse voegde daar aan toe, dat zij niet begreep wat de bedoeling van Koelman, met deze brief is. Dat is hoofdredactrice, maar ja van een beleggers blad, u weet wel de figuren, die met hun speculatie een economie om zeep kunnen helpen en die nog steeds worden ontzien voor de gevolgen van de kredietcrisis, terwijl deze beleggers ook een belangrijke rol spelen in de ontstane crisis.
Welnu Willemse, Luuk Koelman heeft met zijn column de vinger op de 'zere plek' gelegd, de katholieke kerk, die het homozijn zwaar afkeurt, en daarmee andere gelovigen een vrijbrief voor discriminatie en pesten geeft. Dit naast het meer dan achterlijke bestraffen van suïcide door dat af te doen als een doodzonde. Het takkewijf Orbán heeft intussen al vaak genoeg van haar in-humaniteit blijk gegeven, met het veroordelen van zo ongeveer alles, wat naar haar mening 'on-katholiek' is en dat ook nog eens daadwerkelijk openbaar kenbaar heeft gemaakt. De katholieke stoephoer is net als een groot aantal republikeinen in de VS, van mening, dat bij verkrachting zelden of nooit, een zwangerschap tot gevolg heeft, en abortus ook in die gevallen verboden moet worden, zie: http://deazijnpisser.blogspot.nl/2012/08/mariska-orban-de-haas-blij-met.html
Hier de column van Luuk Koelman (waar ik geheel achtersta, net als de moeder van Tim, neem ik aan):
Lieve moeder van Tim Ribberink
Mijn
naam is Mariska Orbán-de Haas, hoofdredactrice van het Katholiek
Nieuwsblad. U kent mij vast wel. Ik schuif regelmatig aan bij Pauw &
Witteman omdat ik zo mijn eigen ideeën heb over abortus en homo’s.
Zoals die keer toen ik een open brief had geschreven aan VVD-politica
Jeanine Hennis, nu onze minister van Defensie. Zij is vóór abortus
terwijl ze zelf meerdere miskramen heeft gehad. Ik vind dat raar. Dan
moet je toch weten hoe erg het is een kind te verliezen?
Enfin, mevrouw de minister is dus nooit echt moeder geworden. Maar ik wel. En als zodanig schrijf ik u deze open brief, mevrouw Ribberink: als moeder van drie kinderen - en ook een beetje namens God. U heeft Tim verloren, uw enig kind. Hij werd door zijn plaaggeesten afgeschilderd als “een homo en een loser.” Natuurlijk was Tim geen loser. Wel had hij blijkbaar een tekortkoming. Daarover wil ik het graag met u hebben. Mijn zoontje is pas vier, maar ik kan nu al heel duidelijk aan hem zien dat hij géén homo is. Zo voed ik hem ook op, met voldoende autootjes en een speelgoedgarage. Mocht hij ooit tóch homo worden, dan zou ik mijzelf dat als ouder heel erg verwijten. Ook zou ik dodelijk ongerust zijn, want homo’s hebben altijdschokkend veel sekspartners. Maakte u zich nooit zorgen over ziektes bij uw zoon, mevrouw Ribberink? Ik vraag mij oprecht af waarom u nooit heeft ingegrepen. Zei u nooit tegen Tim: kies voor het mooiere, kies voor de eenheid tussen man en vrouw? Nee, dat deed u niet. Liever was u modern en tolerant.
Ach, leefden wij nog maar in het Nederland van de jaren vijftig, toen abortus nog een vies woord was en homo’s veilig in de kast zaten. Toen minderjarige rooms-katholieke jongens nog werdengecastreerd om ze van hun homoseksuele gedrag af te helpen. Was Tim in zijn jonge jaren netjes van zijn balletjes ontdaan, dan had menig kerkkoor hem graag als castraat opgenomen. Wellicht was dat zijn redding geweest. Maar daarvoor is het nu te laat. Aan de andere kant: nóg erger was het geweest wanneer Tim over enkele jaren met een andere homo was getrouwd. En wie weet wel een kind had gewild. Dat had enkel geleid tot Sodom en Gomorra-achtige praktijken als polygamie, incest en pedofilie. Dan was uw zoon, wat God en mij betreft, nog verder van huis geweest, mevrouw Ribberink. Al die ellende blijft hem nu gelukkig bespaard. Laat dat een troost voor u zijn. Nou, lieve groetjes dan maar, en natuurlijk zal ik voor uw zoon bidden, want zelfmoord is en blijft natuurlijk een doodzonde.
Alle liefs van Mariska Orbán-de Haas
Enfin, mevrouw de minister is dus nooit echt moeder geworden. Maar ik wel. En als zodanig schrijf ik u deze open brief, mevrouw Ribberink: als moeder van drie kinderen - en ook een beetje namens God. U heeft Tim verloren, uw enig kind. Hij werd door zijn plaaggeesten afgeschilderd als “een homo en een loser.” Natuurlijk was Tim geen loser. Wel had hij blijkbaar een tekortkoming. Daarover wil ik het graag met u hebben. Mijn zoontje is pas vier, maar ik kan nu al heel duidelijk aan hem zien dat hij géén homo is. Zo voed ik hem ook op, met voldoende autootjes en een speelgoedgarage. Mocht hij ooit tóch homo worden, dan zou ik mijzelf dat als ouder heel erg verwijten. Ook zou ik dodelijk ongerust zijn, want homo’s hebben altijdschokkend veel sekspartners. Maakte u zich nooit zorgen over ziektes bij uw zoon, mevrouw Ribberink? Ik vraag mij oprecht af waarom u nooit heeft ingegrepen. Zei u nooit tegen Tim: kies voor het mooiere, kies voor de eenheid tussen man en vrouw? Nee, dat deed u niet. Liever was u modern en tolerant.
Ach, leefden wij nog maar in het Nederland van de jaren vijftig, toen abortus nog een vies woord was en homo’s veilig in de kast zaten. Toen minderjarige rooms-katholieke jongens nog werdengecastreerd om ze van hun homoseksuele gedrag af te helpen. Was Tim in zijn jonge jaren netjes van zijn balletjes ontdaan, dan had menig kerkkoor hem graag als castraat opgenomen. Wellicht was dat zijn redding geweest. Maar daarvoor is het nu te laat. Aan de andere kant: nóg erger was het geweest wanneer Tim over enkele jaren met een andere homo was getrouwd. En wie weet wel een kind had gewild. Dat had enkel geleid tot Sodom en Gomorra-achtige praktijken als polygamie, incest en pedofilie. Dan was uw zoon, wat God en mij betreft, nog verder van huis geweest, mevrouw Ribberink. Al die ellende blijft hem nu gelukkig bespaard. Laat dat een troost voor u zijn. Nou, lieve groetjes dan maar, en natuurlijk zal ik voor uw zoon bidden, want zelfmoord is en blijft natuurlijk een doodzonde.
Alle liefs van Mariska Orbán-de Haas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten